Στο ερώτημα για το ποιος είναι ο ρόλος του τοπικού Τύπου, θέμα που εμπλέκεται αυτές τις μέρες και στην όλη συζήτηση περί της περίφημης λίστας για τη διαφήμιση «μένουμε σπίτι», θα αρκούσε να απαντήσει κάποιος με το τι γίνεται στο έργο του οδοφωτισμού του Δήμου Ιωαννιτών.
Μέσα σε μία σελίδα, περίπου 800 με 1.000 λέξεις, καταφέρνουν οι δημοσιογράφοι της πόλης- όσοι απέμειναν να εργάζονται επαγγελματικά μετά τις αλλαγές στο χώρο των ΜΜΕ τα τελευταία 20 χρόνια- να συμπυκνώσουν τις αποφάσεις που λαμβάνονται, τις ανακοινώσεις και όσα γίνονται αντιληπτά πίσω από τις λέξεις. Ο αναγνώστης έχει τουλάχιστον μια εικόνα για το τι γίνεται σε ένα μείζον θέμα που τον αφορά αφού από την τσέπη του θα πληρώσει το έργο της ενεργειακής αναβάθμισης του φωτισμού.
Αλλά οι αναγνώστες είναι πολύ λιγότεροι από τους κατοίκους της πόλης. Κι εδώ δεν θα σχολιάσουμε τα θέματα του Τύπου και της δημοσιογραφίας, αλλά την αδυναμία της δημοτικής αρχής να παρουσιάσει το σχέδιό της για την πόλη. Μία αδυναμία που δεν είναι επικοινωνιακή, αν και υπάρχουν εμφανή επικοινωνιακά προβλήματα στον Δήμο που έχουν να κάνουν με τη γείωση στην κοινωνική βάση που ενδιαφέρεται να ακούσει τι θέλει να κάνει ο δήμαρχος.
Η αδυναμία πηγάζει από μια επιλογή κι αυτή είναι η έλλειψη προγράμματος της δημοτικής αρχής.
Το θέμα το έχουμε επισημάνει ξανά, από την αρχή σχεδόν, όταν φάνηκε ότι δεν υπάρχει σχέδιο για τη διαχείριση των απορριμμάτων. Πρόγραμμα έχουν και οι τρεις παρατάξεις που συγκροτούν τη δημοτική αρχή.
Η δημοτική αρχή όμως από τη στιγμή που ανέλαβε δεν έχει ανακοινώσει κάποιους στόχους, κάποιες επιδιώξεις, έναν προγραμματισμό. Προτιμάει να φέρνει τα θέματα που θέλει στο δημοτικό συμβούλιο αλλά και σε επιμέρους επιτροπές οι οποίες αίφνης σε μία πρωτοφανή παρέμβαση της κυβέρνησης σε ζητήματα δημοκρατίας της τοπικής αυτοδιοίκησης έχουν αποκτήσει ισχυρότερο ρόλο από όσο παλιότερα.
Δεν είναι αδόκιμο προφανώς να φέρνει τα θέματα που θέλει μία δημοτική αρχή σε ένα δημοτικό συμβούλιο. Αλλά κι αυτή η έλλειψη ενός προγράμματος τετραετίας με συγκεκριμένους στόχους και συγκεκριμένα βήματα, μοιάζει σαν ένα κενό, μία βολική απουσία αφού όταν δεν έχεις ανακοινώσει και ένα έργο που θέλεις, δεν ελέγχεσαι και για την υλοποίησή του.
Στην εποχή όμως της τεχνοκρατικής εξειδίκευσης, των «έξυπνων» πόλεων και της σύγχρονης διοίκησης, δεν μπορεί στην ιστοσελίδα του Δήμου να μην υπάρχει μία στοχοθεσία, ένας μπούσουλας για το τι θέλει να κάνει ο Δήμος τους επόμενους μήνες.
Του ΦΙΛΗΜΟΝΑ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΥ
