Αν θέλαμε να επιλέξουμε ένα τρίπτυχο στόχων για το πώς θα θέλαμε τον τόπο μας σε δέκα χρόνια, ένα όραμα πάνω στο οποίο θα δούλευαν όλες οι πολιτικές που έχουμε διαθέσιμες, ποιο θα ήταν; Ας προτείνουμε τρία σημεία.
Θα θέλαμε:
Μία Ήπειρο, πλήρως «πράσινη» και οικολογική
Μία Ήπειρο, πλήρως ψηφιοποιημένη
Μία Ήπειρο, με εργασία και αξιοσημείωτο βιοτικό επίπεδο για όλους.
Ωραίο ακούγεται. Σαν αυτά που λέγονται στις προεκλογικές περιόδους, αλλά μετά ξεχνιούνται, λόγω των προβλημάτων που φέρνει η συγκυρία, της αδυναμίας του πολιτικού δυναμικού που εκλέγεται και της έλλειψης σοβαρού σχεδιασμού. Γιατί κεντρικός σχεδιασμός δεν υπάρχει, αντίθετα πολλά γίνονται πάνω στο βλέποντας και κάνοντας. Ευτυχώς υπάρχουν και υπερκείμενοι σχεδιασμοί όπως το ΕΣΠΑ, το Ταμείο Ανάκαμψης κ.α στους οποίους όμως λιγότερος είναι ο τοπικός λόγος, με την κεντρική εξουσία να επιχειρεί πάντα να έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο.
Επίσης, ας μην ξεχνάμε ότι ακόμα δεν έχουμε καταφέρει να λύνουμε στον τόπο μας με τις δυνάμεις μας, τα τοπικά προβλήματα. Παράδειγμα, η διαχείριση των σκουπιδιών, στα οποία ξοδεύεται ασκόπως χρόνος και κόπος στην αντιπαράθεση μεταξύ των αρμοδίων και μη και πολύ λιγότερος στο να λυθούν προβλήματα- για αυτό και δείκτες, όπως της ανακύκλωσης είναι και τόσο χαμηλοί.
Το κυριότερο πρόβλημα που συναντάς τοπικά είναι τελικά ότι οι τοπικοί θεσμικοί φορείς δείχνουν και είναι αδύναμοι να ορίσουν τον τόπο τους. Ειδικά οι δήμοι, όπως σε όλη την Ελλάδα, είναι αδύναμοι πλήρως. Χωρίς πόρους και προσωπικό, τι σχεδιασμό να υλοποιήσουν.
Επιπλέον, υπάρχουν και κρίσιμα, εθνικής εμβέλειας θέματα για τα οποία οι αρμοδιότητες είναι στα χέρια των υπουργείων, ευλόγως ως έναν βαθμό, αλλά με χαμηλό επίπεδο διαλόγου με τις τοπικές κοινωνίες. Έτσι βλέπουμε πόσο πίσω μένουμε στις υποδομές ή τα οδικά έργα.
Οπότε, χρειαζόμαστε τα οραματικά στοιχεία, χρειαζόμαστε όμως και τους τρόπους, τα μέσα και τις δυνάμεις για τα υλοποιήσουμε. Κάτι που αποφεύγουμε εν τέλει και να συζητήσουμε.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
