Πότε πέρασε αυτό το καλοκαίρι, άγνωστο. Αλλά σάμα και το περυσινό ήταν καλύτερο. Μόνο που φέτος το είχαμε κάπως αλλιώς, το περιμέναμε αλλιώς. Ίσως γιατί νιώθαμε ότι ξέρουμε τι γίνεται με την πανδημία και είχαμε αποφασίσει ότι κάπως πρέπει να ζήσουμε τις ζωές μας. Σαν να το φορτώσαμε με προσδοκίες κάπου εκεί την άνοιξη που αρχίσαμε να βλέπουμε με άλλο μάτι το χρόνο και να διαστέλλουμε τις επιθυμίες μας.
Που δεν ήταν και πολλές αυτές οι επιθυμίες για τους περισσότερους από εμάς. Κάπως να νιώσουμε την κανονικότητα θέλαμε, που τη συζητάμε τρία χρόνια σχεδόν. Αλλά και κάπως δεν ήρθαν όλα όπως τα θέλαμε. Κι αυτό το ακούς από πολλές πλευρές. Κι αυτό είναι το περίεργο.
Δεν βγάζεις κι άκρη βέβαια. Εδώ κόλλησε η μισή Ελλάδα που λέει ο λόγος, αλλά αυτό δεν είναι πια πρώτο θέμα συζήτησης. Πότε τα ξεπεράσαμε όλα αυτά, άγνωστο. Μάλλον τα πήγαμε πιο πίσω και κοιτάμε τι θα κάνουμε, Γιατί δεν βγαίνει κι άλλο με το να περιμένεις πότε θα έρθει η «ελευθερία». Κάπως πρέπει να την επιδιώξεις κι εσύ. Για αυτό και μάλλον θα ακολουθήσει και ένα «περίεργο» φθινόπωρο.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
