Υπάρχουν κομμάτια του σπιτιού που έχουν αρχίσει να αλλάζουν χρήση μετά το πέρασμα των δύο τελευταίων χρόνων.
Η τραπεζαρία για παράδειγμα εκεί που είχαμε πρόβλημα πώς θα χωράει περισσότερους, τώρα την έχουμε για ακουμπάμε πράγματα, για να δουλεύουμε με το λάπτοπ ή να είναι μόνιμη θέση για τη ραπτομηχανή. Γιατί ελάχιστες φορές φάγαμε περισσότεροι από πέντε έξι άνθρωποι τόσο καιρό.
Βέβαια, από την άλλη, δεν πρέπει να συνηθίζουμε και σε αυτήν την κατάσταση της απουσίας. Καμιά φορά φέρνει αισιοδοξία ακόμα και να το να κρατάμε τη φόρμα των πραγμάτων. Να στολίζουμε με ένα βάζο με λουλούδια το μεγάλο τραπέζι ή να μαζευόμαστε στο μπαλκόνι έστω και λίγοι, περιμένοντας την εποχή που θα γίνουμε περισσότερο και πιο ελαφριοί από το άγχος της επαφής.
Το θέμα όμως είναι ότι ακόμα όλα μοιάζουν δύσκολα, ότι η απόσταση έχει γίνει συνήθεια και ότι μας έχει γίνει τρόπος ζωής σχεδόν, η τήρηση μέτρων και προσοχής. Που σημαίνει ότι θα αργήσουμε και να αλλάξουμε συνήθειες. Ας ελπίσουμε όμως, να το κάνουμε με φόρα και δύναμη όταν καταλάβουμε ότι έχουμε πια τον χώρο.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
