Το μυστικό της πολιτικής σήμερα είναι πώς να εξασφαλίσεις κοινωνική συναίνεση. Ίσως αυτό να ήταν πάντα έτσι, αλλά παλιότερα υπήρχε και ένας ιδεολογικός πυρήνας στην πολιτική που ξεκαθάριζε ως ένα βαθμό, προθέσεις και στόχους. Σταδιακά, αυξήθηκε υπερβολικά και ο ρόλος της επικοινωνίας και του μάρκετινγκ κι άρχισε να μεταβάλλεται η ισορροπία μεταξύ πολιτικού και πολίτη. Σε βαθμό που σήμερα να μην γνωρίζεις με ακρίβεια, αν έχει εξασφαλιστεί η συναίνεση πλειοψηφικών ρευμάτων της κοινωνίας ή απλώς έχει αποτέλεσμα η επικοινωνιακή τους χειραγώγηση.
Στην περίπτωση των μέτρων πρόληψης και αποφυγής της πανδημίας που ζούμε από τον Μάρτιο, περισσότερο λειτούργησε η πειθώ παρά η διαφημιστική καμπάνια. Ο πολύς κόσμος πείστηκε ότι κινδυνεύει και ότι η πιο αποτελεσματική πολιτική προστασίας είναι η καραντίνα. Αν δεν είχε πειστεί δεν θα τηρούσε τα μέτρα με τόση ευλάβεια και για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα.
Αυτή η κατάσταση «χαλάρωσης» που βλέπουμε πια ίσως δεν πρέπει να εξηγείται μόνο με όρους συναισθηματικούς ή ψυχολογικούς, κάτι σαν «ξέσπασμα» του κόσμου.
Περισσότερο, υπονοείται από αυτή τη στάση μια αντίδραση στην έλλειψη πολιτικής πρότασης για το μέλλον. Αυτή η βαθιά ανησυχία που νιώθουν όσοι εργάζονται ή έχουν την επιχείρησή τους, είναι γιατί βλέπουν ότι ο χρόνος περνάει και η οικονομία δεν ανακάμπτει, αντίθετα μπαίνει σε ύφεση. Και δεν είναι ότι έχουν μαγικές λύσεις οι κυβερνήσεις. Είναι ότι δεν πείθουν ότι έχουν ένα ισορροπημένο και κυρίως δίκαιο σχέδιο που θα τους περιλαμβάνει όλους ώστε και όλοι μαζί να βγούμε από την κρίση.
Αν στην έλλειψη πειστικού σχεδίου, κάποιος προσπαθήσει να βάλει επικοινωνία και διαφήμιση τότε μεσοπρόθεσμα και θα αποτύχει και θα έχει αυξήσει το κοινωνικό χάος.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
