Πάει να ανοίξει τώρα μια ιστορία με το 8ωρο ώστε να υπάρχουν τρόποι να μεταβάλλεται. Πέρα από την ιδεοληψία που δείχνει για τα κυβερνητικά στελέχη που πιστεύουν όπως φαίνεται ότι η προστασία της εργασίας είναι ένα διάτρητο κουτί που δεν πειράζει να έχει μεγαλύτερα ανοίγματα, στην πράξη τίποτα άλλο δεν συνηγορεί σε νέες νομοθετικές ρυθμίσεις. Η εργασία δεν χρειάζεται καμία άλλη ρύθμιση, έχει απορρυθμιστεί επαρκώς πια με την εφαρμογή των μνημονίων. Και το μισθολογικό κόστος δεν επηρεάζει πια την ανάπτυξη των επιχειρήσεων, είναι μετρημένο και αυτό.
Στην Ελλάδα λείπουν άλλα πράγματα πιο κύρια. Λείπει η εργασία και λείπει και η επιχειρηματικότητα. Το να ψάχνεις πώς να βγεις πέρα με μισή δουλειά και μισοεπιχειρηματικότητα, δεν είναι παρά η συνταγή ενός αποτυχημένου κράτους με οικονομία νεκρή. Η Ελλάδα θέλει γερές, καλοπληρωμένες δουλειές υψηλής παραγωγικότητας με ακριβά και ποιοτικά προϊόντα και υπηρεσίες. Γιατί δεν μπαίνει ένα τέτοιο σχέδιο μπροστά; Ίσως γιατί οι πολιτικές δυνάμεις είναι δέσμιες ενός παρελθόντος που δεν έβλεπε παρά μόνο ημέτερους και κρατικοδίαιτη ανάπτυξη.
Ο κόσμος της εργασίας σήμερα είναι τόσο πτοημένος από την κατάσταση και τις συνθήκες μέσα στην οποία εργάζεται που μπορεί και να αδιαφορεί για τις νομοθετικές αλχημείες για το 8ωρο. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι πρέπει και να μην τον φοβάται η κυβέρνηση. Όποιος δεν έχει και πολλά να χάσει, εξεγείρεται και πιο εύκολα και εκφράζει πιο άνετα τη δυσαρέσκειά τους προς όσους τον υποτιμούν.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
