Η επόμενη μέρα του εορτασμού της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, προσφέρεται όχι μόνο για αναστοχασμό αλλά και για έναν προγραμματισμό για τον εορτασμό των 50 χρόνων με τη νέα χρονιά.
Πρόκειται για ένα ορόσημο που μπορεί να δώσει μία νέα πνοή στον εορτασμό αλλά και να συμβάλλει ουσιαστικά στην έντονη συζήτηση για το μέλλον της δημοκρατίας που εξελίσσεται.
Γιατί το βασικό μήνυμα, το επίκεντρο του Πολυτεχνείου, ήταν και παραμένει η δημοκρατία. Η απάντηση στην χούντα, τα βασικά αιτήματα πάνω στο τρίπτυχο «Ψωμί- Παιδεία- Ελευθερία», η αγωνιστική αναζήτηση ενός νέου πολιτικού σχεδίου για τον τόπο, συγκλίνουν πάνω στην ανάγκη χειραφέτησης του ανθρώπου και της συλλογικής δυνατότητας να ορίζεις την εξουσία, από και για τον λαό. Άλλωστε μέσα σε αυτό το πλαίσιο είναι που ορίσαμε και τη νέα περίοδο που άνοιξε μετά το 1974 ως «Μεταπολίτευση».
Πέρασαν προφανώς τα χρόνια και ήδη μιλάμε πια και για το «τέλος» της Μεταπολίτευσης, βλέποντας ότι έχουν αλλάξει πολύ οι συνθήκες σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Πόσο μάλλον στις μέρες μας μετά τις αλλεπάλληλες κρίσεις, αλλά και τα νέα δεδομένα που δημιουργούν ο πόλεμος και η ενεργειακή κρίση.
Χρειαζόμαστε σίγουρα το πάθος και την εξεργετική δύναμη των νέων ανθρώπων που πάλεψαν εκείνο το τριήμερο στο Πολυτεχνείο όπως και των άλλων νέων που εξεγέρθηκαν ταυτόχρονα και σε άλλες πόλεις μεταξύ των οποίων και τα Γιάννενα.
Και έχουμε πια και την εμπειρία και την πείρα ώστε πάνω στο πάθος να προσθέσουμε ψηφίδες και πολιτικά προτάγματα για ένα καλύτερο μέλλον. Ο αγώνας δεν σταματά ποτέ.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
