Θυμάστε που τον Μάρτιο μας έλεγαν ότι δεν έχει σημασία η μάσκα, αλλά να παραμένουμε μέσα και να τηρούμε την καραντίνα. Δίκιο είχαν, αφού αν έμενες μέσα, δεν είχες επαφές για να κολλήσεις και δεν χρειαζόσουν και μάσκες. Υποψιαζόμαστε πάντως, όπως είδαμε και αργότερα, ότι δύσκολα θα υπήρχαν και διαθέσιμες μερικά εκατομμύρια μάσκες κάθε τόσο ώστε να βγούμε έξω εκείνες τις μέρες.
Ήταν πολύ δύσκολο πέρυσι τις Απόκριες να πειστούμε ότι πρέπει να περιοριστούμε. Ακόμα και όσοι σήμερα εκφράζονται σαν να έχουν πειστεί απόλυτα και για τα πάντα, τότε ήταν πολύ πιο επιφυλακτικοί για τα μέτρα. Σταδιακά καταλάβαμε πόσο σημαντικό είναι να μειώνεις τις επαφές σου για να μειώνεις και τη μετάδοση.
Γι’ αυτό και χρειάστηκε ο λόγος του Σ. Τσιόδρα ο οποίος κατάφερνε και έμπαινε και στο πιο απομακρυσμένο σπίτι της ελληνικής επαρχίας και έπειθε τον κόσμο ότι πρέπει να περιοριστεί εξηγώντας ταυτόχρονα τι είναι η νέα αυτή η ασθένεια.
Από τότε πέρασε πολύς καιρός. Και δεν νομίζω πια ότι μας λείπει η πληροφορία και η επιστημονική γνώση. Ίσως και να χρειάζονται και ακόμα λιγότερες πληροφορίες περί του ιού, γιατί παρερμηνεύονται από όσους δεν έχουν επάρκεια και εμπειρία στην αξιολόγησή τους. Πόσο βοηθάει κάποιον πχ να ξέρει ότι ο παράγοντας του m RNA του εμβολίου εισάγεται μέχρι το κυτταρόπλασμα και όχι ως τον πυρήνα των κυττάρων μας;
Αντίθετα αυτό που χρειαζόμαστε περισσότερο σήμερα είναι καθαρές κουβέντες για την πορεία της πανδημίας και τα διλήμματα των ειδικών. Το να θα είναι ένας ανά 15 τ/μ στην Εκκλησία και όχι στη γιορτή του Πολυτεχνείου θέλουμε κάποιον να μας το εξηγεί και όχι απλώς να μας το ανακοινώσει σαν θέσφατο. Γιατί οι πολίτες ξέρουν τι σημαίνει και συμβιβασμός και τήρηση ισορροπιών, αλλά και ανησυχία μη ξεφύγει η κατάσταση και κατανόηση των ψυχολογικών βαρών που σηκώνουν οι άνθρωποι. Ακριβώς επειδή ξέρουμε τι γίνεται θέλουμε και μία άλλου τύπου ενημέρωση πια.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
