Το απόγευμα της Κυριακής ανέβαινα προς τα πάνω στην πλατεία για την κάλυψη της τελευταίας εκλογικής βραδιάς και περπατούσα στο δρόμο προσπαθώντας να πιάσω και λίγο το κλίμα γύρω μου. Στον στενό χώρο γύρω από το Ρολόι, τα νέα παιδιά άρχισαν τις βόλτες τους προς τα κάτω στο Μώλο και την Ανεξαρτησίας, ενώ αρκετοί επισκέπτες έπαιρναν έναν άρωμα της πόλης. Βρήκα και κάποιους που είχαν αποτελέσματα οπότε διαφάνηκε ήδη και η τελική κατεύθυνση και συνέχισαν στους δρόμους μεταξύ των δύο εκλογικών κέντρων από τη Ζυγομάλλη ως τη Ν. Ζέρβα.
Μου έκανε εντύπωση ότι όλη η πόλη έμοιαζε να είναι εκτός εκλογικού κλίματος, ότι συνέχιζε στον δικό της ρυθμό. Μόνο οι φίλοι των παρατάξεων φαινόταν να ασχολούνται με τις εκλογές. Μερικούς δρόμους παραπέρα είχε μόνο χαμηλό φωτισμό, παρκαρισμένα αυτοκίνητα, λίγο κόσμο να περπατά.
Που με έκανε να σκεφτώ ότι τελικά οι πόλεις μας είναι πολλά πράγματα μαζί και οι συνήθειες πολλών ανθρώπων και ότι δεν πρέπει να νομίζουμε ότι τα σημαντικά για εμάς είναι σημαντικά και για τους άλλους. Και είμαι σίγουρος ότι και στο σπίτι, για λίγο απασχόλησε τον πολύ κόσμο το αποτέλεσμα των εκλογών κι ας ήταν απρόσμενο όπως στην Αθήνα ή τη Θεσσαλία. Ο κόσμος έχει δουλειές την άλλη μέρα, έχει έγνοιες και άλλες προτεραιότητες. Κι αυτό τελικά μου φαίνεται πολύ φυσικό.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
