Η νέα προεκλογική περίοδος που ξεκίνησε έχει γίνει αποδεκτή ως συνέχεια της προηγούμενης, από τη στιγμή που είχε τεθεί το θέμα της αυτοδυναμίας. Δεν εκπλήσσει το εκλογικό σώμα όπως έγινε το 2012, όταν και έπεσαν κατά πολύ τα ποσοστά των δύο μεγαλύτερων τότε κομμάτων, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Αντίθετα, στη σημερινή περίπτωση, η ΝΔ είχε ξεκαθαρίσει ότι θα επιδιώξει την αυτοδυναμία, κάτι που έκανε παρά τα μεγάλα ποσοστά που πήρε στις 21 Μαΐου με την απλή αναλογική.
Τώρα ακούγεται από τα κόμματα η φράση ότι «η νέα κάλπη είναι άδεια». Στόχος είναι να μην χαλαρώσουν οι ψηφοφόροι και τουλάχιστον να πάνε ως την κάλπη ώστε να μη μεγαλώσει η αποχή. Ο κυριότερος όμως φόβος των κομμάτων είναι ότι οι πολίτες μπορεί να αλλάξουν την ψήφο τους. Είναι φόβος αλλά και επιδίωξη. Γιατί το στοίχημα των εκλογών της 25ης Ιουνίου είναι αυξήσουν τα ποσοστά τους. Κατά συνέπεια είμαστε μπροστά σε μία νέα εκλογική μάχη που δεν ξεκινάει από το μηδέν, έχει όμως σαφείς στόχους για κάθε κόμμα και κάθε άλλο θα περάσει ανώδυνα και ουδέτερα αυτή η περίοδος των 4 εβδομάδων.
Υπό αυτήν την έννοια, ένα κρίσιμο σημείο θα είναι αν οι πολίτες θα θελήσουν να «επέμβουν» στο αποτέλεσμα της πρώτης Κυριακής, αλλάζοντας την ψήφο τους. Οι μετακινήσεις ψηφοφόρων μεταξύ των κομμάτων θα είναι το καθοριστικό σημείο.
Σε ένα δεύτερο επίπεδο σημασία έχει και αν θα «κουραστεί» το εκλογικό σώμα. Μπορεί να μένει ακόμα ένας μήνας, όμως έχει προηγηθεί μια μακρά περίοδο πολιτικής έντασης. Τι θα μπορούσε άραγε να φέρει αυτή η «κούραση».
Για να μην είμαστε όμως απαισιόδοξοι, θα μπορούσαν οι νέες εκλογές και μία ευκαιρία για να ξανασυστηθούν τα κόμματα, για να προχωρήσουν τις θέσεις τους, να διορθώσουν λάθη, να εντείνουν τα καλά τους σημεία.
Είμαστε στην εκκίνηση. Θα έχει ενδιαφέρον.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
