Για μία ακόμα φορά, οι τοπικές κοινωνίες κινητοποιούνται για να μην κλείσει μία δημόσια δομή στην περιοχή τους. Αυτή τη φορά είναι για τα στρατόπεδα στην Κόνιτσα και τους Φιλιάτες, παλιότερα ήταν κάτι ανάλογο στην Άρτα.
Στη συζήτηση αυτή η οποία έχει πολλές παραμέτρους, δύο σημεία όμως πρέπει να τα ξεχωρίσουμε.
Το πρώτο είναι ότι ο επιχειρησιακός σχεδιασμός των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας είναι υπόθεση της στρατιωτικής ηγεσίας και της ηγεσίας του υπουργείου Εθνικής Άμυνας. Και προφανώς οι δικές τους αποφάσεις θα κρίνουν και την έκβαση των πραγμάτων. Κι αυτό είναι σωστό, για προφανείς λόγους.
Το δεύτερο είναι το δίκιο που έχουν οι τοπικές κοινωνίες όταν βλέπουν ότι η οικονομία τους και οι ανάγκες τους, χάνουν δομές και υποδομές που λειτουργούσαν στην περιοχή επί δεκαετίες. Αυτός ο «ξαφνικός θάνατος» αλλάζει και τις δομές της ίδιας της κοινωνίας, αλλάζει τα οικονομικά δεδομένα, αλλάζει βεβαιότητες που οικοδομήθηκαν σε μακρύ χρονικό διάστημα. Πώς θα είναι η επόμενη μέρα;
Και όταν μιλάμε και για περιοχές της παραμεθορίου ή ευρύτερων των φτωχών περιφερειών, δεν μπορεί να μην βλέπεις το πρόβλημα που δημιουργείται.
Και ας προσέξουμε και ένα άλλο σημείο: Δεν είμαστε στις καλές εποχές, αλλά σε εποχές κρίσης. Σήμερα στην ελληνική περιφέρεια υπάρχει πρόβλημα με την υποστελέχωση στις μονάδες Υγείας, λείπουν εκπαιδευτικοί από τα σχολεία, λείπουν δημόσιες υπηρεσίες κι επιπλέον υπάρχουν περιοχές που βιώνουν έλλειψη ανάπτυξης και φτώχεια. Μην τα παραβλέπουμε όλα αυτά, γιατί δρουν προσθετικά. Και προκαλούν ανησυχία. Και πληγώνουν τον κόσμο.
Στην περίπτωση των στρατοπέδων η κυβέρνηση πρέπει να αναλάβει την ευθύνη λόγω της θέσης της και να παρουσιάσει τον σχεδιασμό της. Δεν χωράνε μισόλογα, ούτε κλειστές συσκέψεις χωρίς δεσμεύσεις. Θα πρέπει να βγει και να πει πόσα στρατόπεδα και πού, θα κλείσουν. Αν παρουσιαστεί ο σχεδιασμός με ορθή επιχειρηματολογία που είναι βέβαιο ότι θα υπάρχει, ο κόσμος θα το δεχτεί.
Ταυτόχρονα όμως θα πρέπει να παρουσιαστούν και τα αντίβαρα, τα ισοδύναμα για την ανάπτυξη της περιοχής. Δεν μπορεί να κλείνεις μία δομή που συντηρεί μία ολόκληρη οικονομία και να μην έχεις αντιπρόταση για τις δουλειές που θα χαθούν και τα έσοδα που θα λείψουν. Αυτή είναι η υποχρέωση των κυβερνήσεων και η οφειλή μίας δημοκρατικής πολιτικής ισότιμης ανάπτυξης σε όλη την επικράτεια.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
Από την εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»
