Άρθρο του Ιωάννη Τσίμαρη*
Το δημογραφικό αποτελεί για τη χώρα μας μια ανοιχτή πληγή εδώ και δεκαετίες. Δεν είναι πια μια αφηρημένη συζήτηση – είναι η ίδια η επιβίωση του Έθνους μας που τίθεται σε κίνδυνο.
Τα στοιχεία είναι αμείλικτα. Το 2022 οι θάνατοι ήταν σχεδόν διπλάσιοι από τις γεννήσεις, οι οποίες μάλιστα μειώθηκαν κατά 10% σε σχέση με το 2021. Αν παραμείνουμε απαθείς, μέχρι το 2050 ο πληθυσμός της χώρας θα έχει μειωθεί κατά 25%, προσεγγίζοντας τα 7,5 εκατομμύρια. Και ενώ η κοινωνία φθίνει, η Κυβέρνηση συνεχίζει να αντιμετωπίζει το ζήτημα με ημίμετρα και επικοινωνιακά πυροτεχνήματα.
Η εικόνα είναι ακόμη πιο ζοφερή στην ελληνική περιφέρεια. Στην Ήπειρο, μόνο το 2023, οι θάνατοι ήταν 4.141 και οι γεννήσεις μόλις 1.815. Την ίδια ώρα, 33 νηπιαγωγεία και δημοτικά σχολεία κατεβάζουν ρολά οριστικά. Αυτό δεν είναι απλώς αριθμοί σε έναν πίνακα – είναι η ίδια η κοινωνική ερήμωση που συντελείται με κρατική αδιαφορία. Οι νέοι εγκαταλείπουν την ύπαιθρο και μαζί τους φεύγει και η ελπίδα. Ειδικότερα στο ασφαλιστικό, η εμμονή των κυβερνήσεων σε βραχυπρόθεσμες ισοσκελίσεις των ταμείων μέσω αυξήσεων ορίων ηλικίας και μειώσεων παροχών αποκρύπτει το πραγματικό πρόβλημα: τη συρρίκνωση της παραγωγικής βάσης. Αντί να ενισχυθεί η νεανική εργασία ή να υπάρξουν πολιτικές επαναπατρισμού του επιστημονικού δυναμικού που έφυγε στο εξωτερικό , η πολιτική περιορίζεται σε μια διαρκή «δημοσιονομική πυρόσβεση», αδιαφορώντας για τις μακροχρόνιες συνέπειες. Έτσι, το ασφαλιστικό μετατρέπεται σε βόμβα με χρονοδιακόπτη, έτοιμη να τινάξει στον αέρα την κοινωνική συνοχή.
Και όμως, αντί η επίλυση του δημογραφικού να αποτελεί εθνική προτεραιότητα, παραμένει στη σκιά. Η ελληνική οικογένεια συνεχίζει να αγωνίζεται χωρίς στήριξη: χωρίς στέγη, χωρίς φορολογική ελάφρυνση, χωρίς επαρκείς βρεφονηπιακούς σταθμούς, χωρίς επαρκείς παροχές για τις εργαζόμενες μητέρες. Την ώρα που άλλες ευρωπαϊκές χώρες εφαρμόζουν πολιτικές ουσιαστικής στήριξης, η Ελλάδα παραμένει ουραγός. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της προσχολικής αγωγής: μόλις το 29,1% των παιδιών ηλικίας 0-2 ετών στη χώρα μας συμμετέχουν σε προγράμματα, έναντι 36,2% του ευρωπαϊκού μέσου όρου. Πίσω όχι μόνο από την Ευρώπη των “ισχυρών” , αλλά ακόμη και από χώρες με πολύ χαμηλότερο εισόδημα.
Η αδιαφορία αυτή είναι εγκληματική. Δεν μπορεί να υπάρξει μέλλον για την Ελλάδα όταν το κράτος αδιαφορεί για τη γέννηση παιδιών, για τη στήριξη των οικογενειών, για την αξιοπρεπή στέγαση των νέων ζευγαριών. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να θυσιάζουμε το εθνικό μας μέλλον στις λογικές του πολιτικού κόστους.
Το ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής έχει θέσει το δημογραφικό πολύ ψηλά στην πολιτική του ατζέντα. Ο Πρόεδρος Νίκος Ανδρουλάκης θα παρουσιάσει την 3η Σεπτεμβρίου μια ολοκληρωμένη δέσμη προτάσεων: από προγράμματα κοινωνικής κατοικίας για τα νέα ζευγάρια, μέχρι μείωση φορολογικών συντελεστών για οικογένειες με παιδιά, καθολική πρόσβαση σε παιδικούς σταθμούς, οικονομική ενίσχυση στις νέες γεννήσεις και ουσιαστική στήριξη της εργαζόμενης μητέρας. Προτάσεις ρεαλιστικές, δίκαιες και απολύτως αναγκαίες.
Το δημογραφικό δεν είναι στατιστική άσκηση – είναι η ζωή μας, το μέλλον μας. Όσο η πολιτεία συνεχίζει να αδρανεί, τόσο η Ελλάδα θα γερνάει, θα φθίνει και θα συρρικνώνεται. Η ευθύνη έχει ονοματεπώνυμο: κυβερνήσεις που γύρισαν την πλάτη σε μια κοινωνία που χάνεται. Αν δεν δράσουμε σήμερα, αύριο θα είναι αργά.
*Ο Ιωάννης Τσίμαρης είναι βουλευτής ΠΑΣΟΚ Ιωαννίνων
