Έχει ανοίξει μεγάλη συζήτηση για την αδιευκρίνιστη ψήφο. Πρόκειται για μία επίσης… αδιευκρίνιστη έννοια, γιατί τα πραγματικά όρια δεν μπορούν να προσδιοριστούν. Ένας πρακτικός τρόπος να την εντοπίσουμε είναι ο χώρος όλων εκείνων που δεν καταγράφονται και δεν απαντούν στις δημοσκοπήσεις, οπότε και δεν μπορούν να μπουν σε κάποιο ποσοστό μετρήσιμο. Πιο εμπειρικά είναι ο κύκλος εκείνος των ανθρώπων που δεν εκφράζονται για το ποιο κόμμα θα ψηφίσουν.
Όντως δεν είναι και λίγοι όσοι δεν εκφράζονται. Άλλοι γιατί έχουν δικαίωμα να μην δημοσιοποιούν την ψήφο τους και καλά κάνουν, κι άλλοι γιατί δεν έχουν στα αλήθεια αποφασίσει ακόμα τι θα κάνουν.
Γιατί είναι θέμα αυτή η αδιευκρίνιστη ψήφος; Γιατί ταράζει τα νεύρα των κομματικών επιτελείων και δεν μπορούν να καταλάβουν πώς να κινηθούν. Και γιατί αναγκάζει τα κόμματα να βρίσκονται σε κατάσταση διαρκούς αγωνίας προσαρμόζοντας συνέχεια τις τακτικές τους ώστε να γίνουν πιο ελκυστικά και να πείσουν στο τέλος τον ψηφοφόρο. Για την ακρίβεια μια τακτική είναι να τον πείσουν να ψηφίσει ακόμα κι αν δεν το πει ποτέ δημόσια. Για αυτό και δεν ξέρεις και τι θα βγάλει η κάλπη.
Το φαινόμενο αυτής της ρευστότητας το γνωρίσαμε καλά στις εκλογές του 2012 όταν τίποτα από όσα έβγαλε τελικά η κάλπη, δεν έμοιαζε με τα παλιά. Αλλά οι τάσεις φαίνονταν και από παλιότερα.
Υπάρχει πολύς κόσμος που δεν ταυτίζεται πια ιδεολογικά με κάποιο κόμμα ή έχει πολλαπλά κριτήρια επιλογής που δεν βρίσκουν εύκολα απαντήσεις στα προγράμματα των κομμάτων. Και υπάρχουν και αποστάσεις και από ίδιο το πολιτικό σύστημα άλλοτε αντιδραστικές με μία αντιπολιτική στάση συνολικά κι άλλοτε ως έκφρασης αντίθεσης στα κύρια θέματα που αναδεικνύουν ως σημαντικά τα κόμματα. Υπάρχουν πολίτες που ψάχνουν κάτι καλύτερο.
Η αλήθεια πάντως είναι ότι τελικά αυτή η ρευστότητα δεν δίνει στην Ελλάδα μεγάλα ποσοστά αποχής και τελικά ένα αξιοσημείωτο ποσοστό πολιτών κάνει την επιλογή του και φτάνει ως την κάλπη έστω και με αποφάσεις της τελευταίας στιγμής. Οπότε η αδιευκρίνιστη ψήφος δεν μοιάζει να είναι και τόσο μεγάλο πρόβλημα για τη δημοκρατία. Το ζήτημα είναι αν τελικά οι εκλογές θα διατηρούν και στο μέλλον έναν κρίσιμο ρόλο για την αντιπροσωπευτική μας δημοκρατία και θα ισχυροποιούν το πολιτικό σύστημα. Είναι πια και αυτό ένα ερώτημα που πρέπει να βρίσκει απαντήσεις από τα κόμματα και τους πολίτες που δεν έχουν χάσει ακόμα την πίστη τους στην πολιτική.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
