Ένα καλό κριτήριο για να κρίνεις τον άνθρωπο είναι πώς συμπεριφέρεται όταν είναι στα πάνω του, όταν έχει κάνει κάποια επιτυχία, όταν κατέχει εξουσία και δύναμη, όταν νιώθει ανώτερος. Τότε είναι που φαίνεται ο αληθινός του εαυτός. Και είναι κάτι που γνωρίζω μετά από τόσα χρόνια εμπειρία με την πολιτική, τις εκλογές, έχοντας δει εκατοντάδες ανθρώπους να εκλέγονται ή να παίρνουν θέσεις σε αυτά τα 30 χρόνια που δημοσιογραφώ.
Και δεν είναι τόσο οι πολιτικές θέσεις ή οι κρίσιμες επιλογές που με κάνουν να κρίνω. Όλοι οι πολιτικοί έχουν θέσεις και συχνά διαφωνούμε, ανοιχτά και ειλικρινά. Προφανώς κρίνεις κάποιον κι από τις θέσεις του, αν και έχει ενδιαφέρον ότι υπάρχουν κάποιοι που ξεχωρίζουν γιατί σέβονται τις άλλες απόψεις και έχουν κουλτούρα διαλόγου και ανοχής. Οι λιγότεροι προφανώς.
Αλλά οι λεπτομέρειες είναι περισσότερες. Για παράδειγμα εκείνος, άνδρας ή γυναίκα δεν έχει σημασία, που μόλις εκλεγεί σταματά να σηκώνει το τηλέφωνο. Δεν το σηκώνει όταν τον παίρνεις εσύ, αλλά δεν θα σε καλέσει και ποτέ ο ίδιος. Κλασικό δείγμα ανθρώπων που δρουν μόνο χειριστικά και νομίζοντας ότι όλα είναι «αξιοποιήσιμα»… πριν εκλεγούν όταν έχουν κι ανοιχτό το τηλέφωνο.
Μετά είναι εκείνοι που κάνουν πως δεν σε βλέπουν στο δρόμο. Στην επαρχία πάντα συναντιέσαι, αλλά είναι κι εκείνοι που δεν πολυθέλουν μόλις καβαλήσουν την εξουσία κι αλλάζουν δρόμο.
Και είναι κι εκείνοι τέλος που έχουν να πουν έναν καλό λόγο μόνο όταν νομίζουν ότι σε χρειάζονται. Μετά μπορεί να το γυρίσουν κι ανάποδα.
Αν και συνήθως τέτοιες συμπεριφορές και μικρότητες κρατάνε μία τετραετία. Μόλις προκηρυχθούν οι εκλογές αλλάζουν. Οπότε διανύουμε… φάση αλλαγής για αρκετούς. Ευτυχώς όμως όσοι είναι εντάξει, έχουν σταθερές ανθρώπινες σχέσεις και δεν τους επηρεάζει η εξουσία, είναι περισσότεροι.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
