Πέρυσι τέτοιο καιρό το βασικό κυβερνητικό αφήγημα περιλάμβανε και την αύξηση του τουριστικού ρεύματος στη χώρα, τόσο ως μία αναπτυξιακή ευκαιρία όσο και ως μία απόδειξη των προσπαθειών που έγιναν για επιστροφή στην κανονικότητα.
Φέτος που τα πρώτα μηνύματα δεν είναι καλά για τον ρυθμό αύξησης, η κουβέντα έχει αφαιρεθεί από την κεντρική προεκλογική ατζέντα.Κι αν τελικά η χρονιά κλείσει καλά-γιατί έχουμε ακόμα μπροστά μας σαιζόν-, τότε όλα καλά, αν όχι όμως, πώς άραγε θα εξηγηθεί η νέα κατάσταση και πώς θα γίνουν διορθωτικές κινήσεις;
Γιατί έχουμε επενδύσει πολλά στην τουριστική ανάπτυξη ώστε να μπορούμε να αντέχουμε πολλές κακές χρονιές. Αλλά ας πούμε ότι δεν θα είναι αρνητική η εικόνα στο τέλος και τα έσοδα θα μείνουν σε υψηλά επίπεδα.
Το ερώτημα όμως «γιατί οι Έλληνες δεν πάνε διακοπές;» θα παραμένει. Γιατί όντως δεν πάνε. Κι ας εργάζονται σκληρά όπως και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι και ας έχουν τα ίδια δικαιώματα στον ελεύθερο χρόνο, όπως όλοι.
Και το να μην μπορεί ο Έλληνας να κάνει διακοπές όπως κάνει ο Σουηδός στις ελληνικές θάλασσες, σημαίνει ότι υπάρχει μία κοινωνική ανισότητα που προφανώς σχετίζεται με τις μισθολογικές διαφορές. Που σημαίνει ότι η Ελλάδα δεν είναι μόνο μία ζώνη υψηλού δημοσίου χρέους, αλλά και μία ζώνη χαμηλών μισθών. Ένα συνδυασμός που εγγυάται εν τέλει μόνο φτώχεια και χαμηλές πτήσεις.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
