Όπως είχαμε προβλέψει το θέμα των Παιδικών Χαρών αναδεικνύεται ως σοβαρό για την τοπική κοινωνία. Και είναι για κάθε κοινωνία. Επανήλθε στο Δημοτικό Συμβούλιο χωρίς να προστεθεί κάτι καινούργιο.Η δημοτική αρχή το αντιμετωπίζει όπως και οι δημοτικές αρχές που προηγήθηκαν σαν ένα αναγκαίο έργο. Η αποκατάσταση και η πιστοποίηση στις Παιδικές Χαρές προέκυψαν όταν άλλαξαν τα προαπαιτούμενα βάσει νέων οδηγιών. Ο αναγκαίος αυτός εκσυγχρονισμός όμως προσέκρουσε πάνω στο υψηλό κόστος, το οποίο και δεν καλυπτόταν από κάποιον πάγιο κρατικό πόρο αλλά έπρεπε να περάσει μέσα από τα έργα του κάθε δήμου.Για αυτό και βλέπεις ανά την επικράτεια ξεχασμένες παιδικές χαρές.
Το ζήτημα όμως δεν είναι τεχνικής φύσεως. Ούτε προσφέρεται για πολιτική σύγκρουση. Αν υπάρχει ένα πολιτικό πεδίο είναι η ανάγκη να αντιληφθούν οι δήμοι ότι δεν πρόκειται απλώς για ένα έργο, απλώς για μία παιδική χαρά, αλλά για την αντίληψη, την προτεραιότητα στον δημόσιο, ελεύθερο χώρο.
Το δημόσιο χώρο που στη χώρα μας περιορίζεται, συμπιέζεται, περιθωριοποιείται, υποβαθμίζεται, ξεχνιέται.
Την ώρα που για τον πολίτη ο δημόσιος χώρος είναι ζωτικός, είναι κομμάτι του προσωπικού του χώρου, του τρόπου ζωής του. Για αυτό και θα πρέπει να σταματήσουμε να μιλάμε μόνο για Παιδικές Χαρές. Γιατί η Παιδικά Χαρά πχ στην πλατεία Χατζή είναι μέσα σε μέσα σε ένα υποβαθμισμένο και απαράδεκτο περιβάλλον. Όπως και χωρίς ποιοτικό δημόσιο χώρο είναι σχεδόν όλο το κέντρο. Με αυτό πρέπει να αναμετρηθεί ο Δήμος σήμερα. Χωρίς δαιμονοποιήσεις και παραταξιακές μικρότητες, αλλά με σχέδιο και βούληση.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
