Η ρατσιστική, τρανσφοβική επίθεση που έγινε στη Θεσσαλονίκη συνιστά μία κλιμάκωση της ανοιχτής βίας απέναντι στους ανθρώπους που ζουν στον τόπο μας. Να επιτεθείς στη μέση μιας πλατείας, σημαίνει ότι δεν υπολογίζεις το κοινωνικό κόστος και δεν αποδέχεσαι τους κοινωνικούς κανόνες. Για αυτό άλλωστε υπήρξαν και αντιδράσεις όχι μόνο κοινωνικές αλλά και σε υψηλό πολιτικό επίπεδο. Είναι μία ανησυχητική εξέλιξη.
Ανεξέλεγκτη βία είχαμε και σε άλλες περιπτώσεις θυμίζουμε, όπως με τον χουλιγκανισμό και τα θύματα που θρηνούμε. Ενώ μοιάζει να έχουν αυξηθεί τα επεισόδια νεανικής βίας. Και ενώ έχουμε κάνει τόση συζήτηση τόσα χρόνια, δεν φαίνεται να αλλάζει και κάτι ριζικά. Που σημαίνει ότι δεν πάει κάτι καλά.
Κύριο βάρος πρέπει να έχει η εκπαίδευση των νέων. Εκεί είναι ένα κρίσιμο πεδίο το οποίο μένει ανεκμετάλλευτο. Στην εποχή μας η εκπαίδευση πρέπει να περιλαμβάνει τη συμπερίληψη όχι απλώς σαν μία μορφή δεοντολογίας και ηθικής στάσης, αλλά ως τρόπο ζωής. Δεν είναι επιτρεπτό στους καιρούς μας ένα τρανς άτομο να μην μπορεί να περπατήσει σε μια πλατεία χωρίς φόβο. Κανένας άνθρωπος δεν πρέπει να φοβάται. Κι όλοι-όλες- όλα, πρέπει να μπορούν να εκφράζουν τον εαυτό τους ελεύθερα. Αυτό χρειάζεται να το μάθουμε αν δεν το έχουμε καταλάβει ακόμα.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
