Λίγα αποτελέσματα έδωσε η πολιτική συζήτηση στο περιφερειακό συμβούλιο, για τη λίμνη Παμβώτιδα. Και είναι λογικό αφού άλλη είναι η δουλειά της πολιτικής. Το θέμα της προστασίας της λίμνης έχει πολιτικές διαστάσεις προφανώς, αλλά δεν μπορούν να αναδυθούν αυτές απλώς σε μία συνεδρίαση ενός θεσμικού οργάνου.
Και είναι πολλά αυτά που πρέπει να συζητηθούν και να αποφασιστούν ακόμα, για το παρόν και το μέλλον αυτού του ξεχωριστού οικοσυστήματος, της λίμνης που έχουμε συνηθίσει να τη θεωρούμε δεδομένη, αλλά μόνο τέτοια δεν είναι.
Όλα τα οικοσυστήματα δέχονται πιέσεις από τις ανθρωπογενείς δραστηριότητες. Κι αν αρχίσαμε να μιλάμε για τη λίμνη τα τελευταία 50 περίπου χρόνια είναι γιατί έγινε αντιληπτό ότι η ανάπτυξη της πόλης είχε αρχίσει να την επιβαρύνει. Μέχρι τότε, πριν από το ’70, στη λίμνη έκαναν μπάνιο ή σχεδίαζαν παλιότερα αποξηράνσεις όπως στη Λαψίστα. Ήταν άλλη η οπτική και η προσέγγιση. Σήμερα ξέρουμε ότι πρέπει να υπάρχει ένα συνολικό ρυθμιστικό πλαίσιο ώστε να προστατεύεται το οικοσύστημα βάσει σύγχρονων προδιαγραφών. Αυτό πάνω κάτω συζητάμε με διάφορους τρόπους.
Δύο είναι τα επίπεδα πάνω στα οποία οφείλει να γίνει σήμερα συζήτηση.
Το πρώτο είναι ποιος λαμβάνει τις αποφάσεις για το τι πρέπει να γίνει και πώς θα συνεργάζονται οι αρμόδιες αρχές. Δεν είναι ένα απλό θεσμικό ζήτημα και η αρμοδιότητα λήψης αποφάσεων και η συνεργασία. Όλοι οι φορείς αλλά κυρίως το κράτος οφείλουν να δημιουργήσουν πιο αποτελεσματικό πλαίσιο.
Το δεύτερο είναι να υπάρχει μία συνεχής εγρήγορση, να κινητοποιείται το σύνολο της τοπικής κοινωνίας μέσα από τους θεσμούς εκπροσώπησή της αλλά και με τη συμμετοχή των πολιτών, ώστε και νέα προβλήματα να μην δημιουργούνται και λύσεις να δίνονται.
Δυνατότητες υπάρχουν, αλλά μένει να γίνουν πολλά ακόμα.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
