Η κυβέρνηση θα προωθήσει τη νέα πολιτική της για τη φοροδιαφυγή και τη φορολόγηση νομοθετώντας και την οριζόντια φορολογία των ελεύθερων επαγγελματιών. Οι αντιδράσεις των φορέων και των συλλόγων των αυτοαπασχολούμενων δεν έπιασαν τόπο. Δεν είχαν άλλωστε και την προσδοκία ότι θα αποσύρονταν το σχέδιο νόμου. Πέρασαν τα χρόνια που οι κοινωνικές αντιδράσεις επηρέαζαν άμεσα τις νομοθετικές πρωτοβουλίες, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για μια κυβέρνηση με νωπή την ισχυρή εντολή διακυβέρνησης.
Αυτό που έγινε όμως αυτές τις ημέρες είναι ότι μεγάλωσε η απόσταση μεταξύ των προσδοκιών των πολιτών και των επιδιώξεων της κυβέρνησης.
Οι προσδοκίες των μικρών επιχειρηματιών ότι θα φορολογούνται δίκαια βάσει των εσόδων τους απέχουν πολύ από την επαναφορά των τεκμαρτών εισοδημάτων.
Κι αυτή η απόσταση θα έχει συνέπειες. Γιατί το ζητούμενο δεν είναι το τι θα ψηφίσει ο κόσμος στις κάλπες. Αλλά πώς βλέπει την προοπτική της ζωής του και τις εγγυήσεις της διακυβέρνησης. Κι αυτή τη φορά θεμελιώθηκε μία αίσθηση ότι δεν προχωρά η κατάσταση και αντίθετα επιστρέφει προς τα πίσω.
Υπάρχει προφανώς και το ερώτημα του πώς αντιμετωπίζεται η φοροδιαφυγή. Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε τη σημασία του. Όμως, πώς μπορεί να αλλάξει κάτι χωρίς τη συνεργασία των πολιτών, τη συμμαχία με τους φορείς της αγοράς, τους εργαζόμενους και τους φορολογουμένους συνολικά; Πώς μπορεί να αλλάξει κάτι στον τόπο, αν όλα μοιάζουν άνωθεν επιβολές και μάλιστα σε ένα έργο που έχει παιχτεί κι άλλες φορές χωρίς μεγάλα αποτελέσματα;
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
