Οι ωκεανοί φλέγονται. Στο πιο πολιτικό έργο της έκθεσης Plasmata II στην παραλίμνια οδό των Ιωαννίνων, ο John Gerrard μας βάζει μέσα στο νερό για να ακολουθήσουμε μία γραμμή που μας φέρνει μπροστά στην Κλιματική Αλλαγή- Flare (Oceania).
Η φύση, η μνήμη, ο πολιτισμός σoυ ψιθυρίζουν τις αιώνιες έγνοιες των ανθρώπων όπως τα ξωτικά της Μαλβίνας Παναγιωτίδου (A Darkness Gathers Though It Does Not Fall ) και σε καλούν να ακούσεις τους ήχους των φωνών που έχουν ξεχαστεί από το Πέρασμα των Maenads (The Passing). Και οι μάσκες των πολυφωνικών Βαλκανίων του Zete/ Πάνου Σκλαβενίτη μας υπενθυμίζουν τη ζωογόνα δύναμη του ανθρώπου που συνομιλεί με το περιβάλλον και τον τόπο που είχε τη δύναμη να τον τρέφει επί αιώνες σε μια ισορροπία που έχει διαταραχθεί (Παμβώτις, Στεφανία Στρούζα).
Αυτή είναι μία επιλογή, μία διαδρομή στην έκθεση που αναπτύσσεται στο παραλίμνιο, η οποία σαφώς και δεν μπορεί να εξαντληθεί σε αυτήν την πρώτη επίσκεψη. Θα θέλαμε για παράδειγμα κι άλλες εμπειρίες από τις Παραλληλίες και την οθόνη που μας αλλάζει μαζί με τη λίμνη.
Μία δεύτερη και μία τρίτη διαδρομή που θα ξεπεράσει και εμπόδια όπως ο πολύς κόσμος που έκανε ουρά για τα καταφύγια του Κάστρου, αλλά και η αξιοποίηση των παράλληλων «διαδρομών» (ιστορικά κείμενα, podcast κλπ), θα εμπλουτίσει την εικόνα. Μένουμε συνδεδεμένοι.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
