Τα στελέχη του κόμματος της Νέας Αριστεράς εξήγησαν με σαφήνεια για ποιους λόγους ψήφισαν παρών σε τρία άρθρα για τους δανειολήπτες – ενώ είπαν όχι συνολικά στο νομοσχέδιο- και τη συνέχεια που έχει αυτή η επιλογή με χρόνιες διεκδικήσεις υπέρ των δανειοληπτών.
Δέχονται όμως επιθέσεις, που ίσως να ήταν και αναμενόμενες μέσα στο τοξικό πλαίσιο που γίνεται η πολιτική στα social media κυρίως.
Δύο θέματα όμως έχουν ενδιαφέρον σε αυτό το νέο εγχείρημα αριστερής πολιτικής που επιδιώκει το νέο με αυτήν την αφορμή.
Το πρώτο είναι η επικοινωνιακή ισχύ. Λογικό για έναν νέο χώρο να μην έχει τέτοια δύναμη, αλλά δεν υπάρχουν και πολλά χρονικά περιθώρια. Το μήνυμα πρέπει να φτάνει καθαρά και δυνατά εκεί που μπορεί να ακουστεί. Θα το πετύχει με όρους ανοιχτής πολιτικής;
Το δεύτερο είναι ότι ο χώρος της αριστεράς ίσως να μην έχει μάθει ακόμα να συζητά αναλυτικά και με σοβαρότητα δύσκολα θέματα. Τα ανέθετε παλιότερα απλώς στα κομματικά επιτελεία. Υπάρχει η εμπειρία που κόμματα της αριστεράς του 1% στο παρελθόν παρήγαγαν νέες γνώσεις και έθεταν νέες προκλήσεις, έφτασε η κυβερνώσα αριστερά όμως να προβάλλει μόνο τη λειτουργία των επιτελείων, χωρίς καν την εγγύηση της σύνθεσης των απόψεων και την κατοχύρωση της εμπειρίας και της εξειδίκευσης στην παραγωγή πολιτικής.
Και ναι, αυτά πρέπει και μπορούν να αλλάξουν. Όχι γιατί το επιβάλλει κάποια πρόσκαιρη συγκυρία, αλλά γιατί σημασία έχει να γνωρίζεις, να μιλάς μετρημένα και να παράγεις αποτελέσματα υπέρ του δημοσίου συμφέροντος και των χειμαζόμενων κοινωνικών στρωμάτων.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
