Πέτυχε και γράφτηκε στο Μαθηματικό τμήμα του Πανεπιστήμιου των Αθηνών. Ακαδημαϊκό έτος εγγραφής 1959-1960.
Το πώς πέτυχε στη σχολή είναι μια άλλη ιστορία.
Από το σπίτι δεν μπορούσε να έχει ούτε μία δραχμή!
Τα οικονομικά και τα άτομα που είχε η οικογένειά του είναι και αυτά μια άλλη ιστορία.
Ήταν αναγκασμένος να εργάζεται και να σπουδάζει.
Δουλειά βρήκε σε εργοστάσιο. Πήγαινε στις επτά το πρωί και έφευγε στις τρεις το μεσημέρι, έξι μέρες την εβδομάδα.
Ήταν αναγκασμένος να ξυπνάει από τις πέντε το πρωί.
Στο εργοστάσιο αυτό δούλευε ο Θανάσης, φοιτητής της Ιατρικής Αθηνών, ο Σπύρος, φοιτητής του Πολυτεχνείου Αθηνών, και ο Νίκος, της Γυμναστικής Ακαδημίας Αθηνών, με παρόμοια οικογενειακά και οικονομικά θέματα.
Όταν έδινε πτυχιακές εξετάσεις στο Μαθηματικό, κάποιοι συμφοιτητές και αυτός ζήτησαν από έναν καθηγητή τους, άριστο επιστήμονα και Άνθρωπο, να τους μιλήσει σχετικά με τις έρευνες πάνω στον κλάδο των Μαθηματικών που ήθελαν ν’ ασχοληθούν.
Το αμφιθέατρο γέμισε με πάνω από τριακόσιους φοιτητές.
Ο καθηγητής ρώτησε: «Πόσοι από εσάς είστε εγγεγραμμένοι το 1959-1960;». Δηλαδή που δεν είχαν χάσει έτος, ούτε χρωστούσαν μαθήματα άλλων ετών. Ήταν περίπου σαράντα. Ρώτησε πηγαίνοντας πίσω έως το 1948 που ήταν αυτός φοιτητής του Μαθηματικού Αθηνών. Σήκωσαν τα χέρια περίπου πενήντα άτομα, που πάλευαν να πάρουν πτυχίο. Ήταν και πριν από τον καθηγητή γύρω στους τριάντα.
Δεν γίνεται να διαγράφονται φοιτητές.
Ποιος εξέτασε το γιατί ένας φοιτητής δεν καταφέρνει να τελειώσει τις σπουδές του στον χρόνο που ορίζουν οι κανονισμοί;
Ποιος φροντίζει για τα δυνατά μυαλά της Ελλάδας μας;
Γιώργος Μακρίδης
