Σεληνιακό τοπίο γίνονται χώρες, από πολέμους, αρρώστιες, καιρικά φαινόμενα, πυρκαγιές, βαρβαρικές ορδές. Καμένη γη αφήνουν, το κάθε ένα ή πιο πολλά από αυτά και άλλα, στο πέρασμά τους!
Οι πόλεις, οι κατοικημένες περιοχές… έρημες από το φόβο!
Οι κοινωνίες παγωμένες από το οικονομικό αδιέξοδο.
Η δημοκρατία πληγωμένη από τις βαθιές βολές που δέχεται, από τους εκτελεστές της εξουσίας.
Τις ζωές των ανθρώπων, κάθε φορά, τις διαχειρίζονται, τις πιο πολλές φορές, με μια απίστευτη ανεμελιά και σπασμωδικότητα, “κάποιοι” στοχοπροσηλωμένοι, σε ότι ενδιαφέρει, το όφελος των ολίγων, κραταιών και εκλεκτών τους και όχι για τους πολλούς!
Οι θάνατοι δικών μας, των γύρω μας, ανθρώπων που δεν προλάβαμε να γνωρίσουμε… χαρακτηρίζονται “αχρείαστες απώλειες”!
Τις δυνάμεις μας τις κρατάμε μόνο για εμάς;
Τις δυνάμεις μας τις κρατάμε για τους δικούς μας;
Τις δυνάμεις μας τις κρατούμε και για τους γύρω μας, τους πολλούς, με την ελπίδα μιας μελλοντικής συλλογικής πολιτικής.
Ζωογόνο φως σε κάθε διψασμένη γη, οι νέοι μας. Ασυγκράτητοι χείμαρροι, στην πορεία τους προς την ανοιχτή θάλασσα της αγάπης, της ζήσης με προοπτικές, με προσφορά, για όλους μας.
Ο κόσμος ξαναγεννιέται, μετά την κάθε καταστροφή, μέσα από τα σεληνιακά τοπία, μέσα από τις αλλεπάλληλες επιδράσεις μας και τις αντιστάσεις μας μέσα μας και έξω από εμάς!
Όταν δημιουργείς, μένεις, όταν χαλάς, χάνεσαι.
Γιώργος Μακρίδης
