Η Μεγάλη Εβδομάδα μας δείχνει το δρόμο της αναγέννησης της ελπίδας. Μας δείχνει το δρόμο να κερδίσουμε τον κάθε αγώνα, τους αγώνες με το χρόνο.
Κάθε μέρα του Μεγαλοβδόμαδου έχει τις ομορφιές της. Όμως η Μεγάλη Παρασκευή είχε τα ιδιαίτερά της.
Τα κορίτσια, με τα καλά τους στολίζουν τον Επιτάφιο και βοηθούν η μια την άλλη, ακόμη και αν έχουν μαλώσει.
Έπειτα φθάνουν τα αγόρια και αυτά με τα καλά τους. Τα αγόρια συναγωνίζονται ποιός θα κρατήσει το θυμιατό, ποιός το φανό, ποιός το σταυρό, τα εξαπτέρυγα.
Οι πιο μεγάλοι χτυπούν την καμπάνα.
Μια δυνατή, μια ψιλή και άλλη μια, μετά παύση και μετά πάλι, μια δυνατή, μια ψιλή και άλλη μια και πάλι παύση, …
Μετά με τη λαμπάδα στο χέρι στην περιφορά του επιταφίου, να ψάλουν, “Η ζωή εν τάφω”, ” Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου τέκνον”.
Την επόμενη νύχτα όλοι μαζί στην εκκλησία, με τα καλύτερά τους ρούχα, με τις λαμπάδες και τα πρωτοφόρετα παπούτσια, προσέχοντας να μη λερωθούν από τις λαμπάδες.
Η άλλη μέρα είναι η Λαμπρή. Στις δώδεκα τα μεσάνυχτα, όλοι μαζί, ψάλλοντας: “Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας …”, κροτίδες, βεγγαλικά…, φιλιά αγάπης και ευχές, “Χριστός ανέστη”, “Αληθώς ανέστη ο Κύριος”, “Χρόνια πολλά με υγεία και χαρές”…
Ωραίες οι μέρες της Μεγάλης Εβδομάδας, μα πιο ωραίο το Πάσχα, με επιδίωξη ομόνοιας, αγάπης και ψυχικής συναρμογής.
Η επανάσταση της συνείδησης αλλάζει την κοινωνία. Μια κοινωνία για να “πιάνεται” ο άνθρωπος, να συντηρεί τις αξίες και τα οράματά του. Να είναι ικανός να συνεχίζει τη ζωή του σε εποχές κοινωνικής και πνευματικής κρίσης.
Όλα σώζονται όταν σώζονται οι άνθρωποι.
Ευχές για πολλές χαρές.
Καλή Ανάσταση.
Γιώργος Μακρίδης
