Μέσα από τις υπερβατικές εικόνες των ονείρων και των συλλογισμών μας, μέσα από τις εικόνες της μνήμης μας, μέσα από τις εικόνες της καθημερινότητάς μας, περνάμε τα όρια του πραγματικού, του φανταστικού, του ανεκτού, της κανονικότητας, της εκμετάλλευσης, της ανέχειας.
Κάποιες εικόνες μένουν ανεξίτηλα στον τόπο και το χρόνο!
Σβήνουμε τα τραύματα που μας έχουν σφραγίσει;
Προσπερνάμε τα οδυνηρά περιστατικά που βιώνουμε;
Κρατάμε όσα μας κάνουν να χαιρόμαστε;
Στεκόμαστε άδολοι, απορημένοι, προβληματισμένοι, αμέτοχοι θεατές, στα όσα δράματα διαδραματίζονται, τα οποία γνωρίζουμε ή όχι;
Αγωνιζόμαστε ενάντια σ’ όσους προξενούν δράματα;
Οι ζωές μας πορεύονται σε παράλληλες ευθείες, σε ισοϋψείς ή ανισοϋψείς καμπύλες-τροχιές.
Μέσα από τις εικόνες που έρχονται αυτές τις μέρες, πολύ μ’ ενοχλεί, το ότι οι φλόγες συνεχίζουν το καταστροφικό τους έργο στην πολυαγαπημένη μου-πολυαγαπημένη μας Βάλια Κάλντα!
Γιώργος Μακρίδης
