Έχει ανοίξει όλη αυτή η κουβέντα για το αν έχουν ή δεν έχουν λεφτά οι Έλληνες, τι γίνεται με τη φτώχεια, πώς υλοποιούνται όλες αυτές οι έξοδοι των τριημέρων, πού είναι οι ανισότητες κλπ.
Αν η κουβέντα ανοίγει μόνο και μόνο για να ικανοποιήσει κάποιες κομματικές νόρμες ή να δείξει πόσο καλά πάει, πρόσκαιρα η κυβέρνηση, δεν θα πάει και μακριά ως κουβέντα. Γιατί δεν θα πατάει πάνω σε πραγματικές ανάγκες.
Και είναι ένα έργο που το είχαμε ξαναδεί και στη μεγάλη κρίση όταν πολλοί έλεγαν ότι δεν υπάρχει η κρίση όσο τα νοικοκυριά ξοδεύουν και η αγορά κινείται.
Τότε ήταν πιο σαφές και οριοθετημένο το πρόβλημα: Χάθηκε πάνω από το 25% του ΑΕΠ της χώρας, σαν να είχαμε περάσει πόλεμο.
Τώρα δεν είναι τόσο ξεκάθαρες οι μεταβολές. Όμως η ίδια η εμπειρία λέει ότι τα πράγματα δεν είναι καλά και αυτό φαίνεται και μέσα από αριθμούς όπως είναι η ακρίβεια. Η αύξηση των τιμών σε συνδυασμό με την αύξηση των επιτοκίων έχει λυγίσει τα νοικοκυριά.
Κι αυτό δεν έρχεται σε αντίθεση με το φαινόμενο να ταξιδεύουν για τριήμερο πολλοί Έλληνες. Γιατί υπάρχουν και άδηλα και μη φορολογούμενα εισοδήματα, αλλά και γιατί τελικά παρά τις εξόδους, ξοδεύονται λιγότερα λεφτά και υπάρχουν και κλάδοι με μείωση της κατανάλωσης. Αλλιώς, ο κόσμος μαζεύεται συνέχεια. Χωρίς να σημαίνει ότι κάθεται και μέσα κλεισμένος να κλαίγεται.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
