Το τριήμερο του Πάσχα έδειξε και κάποιες τάσεις που διαμορφώνονται. Τα μέτρα περιορισμού τηρήθηκαν στο ακέραιο.
Ήταν πρωτοφανής η συμβολή των πολιτών στη διατήρηση των συνθηκών απόστασης και στην εμπέδωση του γεγονότος που καταγράφεται από τις πρώρες ημέρες, ότι το σύνολο της κοινωνίας συμμετέχει και επιδιώκει να βγει όσο γίνεται πιο αλώβητη η χώρα από την κρίση. Η άδεια πόλη από το Σάββατο το μεσημέρι ως το βράδυ της Δευτέρας απέδειξε ότι η κοινωνία αντέχει και είναι μπροστά στον αγώνα για περιορισμό της μετάδοσης της νόσου.
Οι μέρες όμως πέρασαν στο ίδιο μοτίβο καθημερινότητας όπως και όλες οι προηγούμενες. Και έγινε φανερό ότι θα υπάρξει κάποιο όριο αντοχών. Καμιά κοινωνία δεν μπορεί να μπαίνει σε καραντίνα επί εβδομάδες. Γι΄ αυτό άλλωστε και ξεκίνησε και η συζήτηση για την επαναφορά στην κανονικότητα έστω και σταδιακά. Κι εδώ υπάρχουν κρίσιμοι κόμβοι.
Ο βασικότερος που πρέπει να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση δεν είναι η τήρηση των μέτρων προστασίας. Όπως αποδείχθηκε, οι πολίτες θα συμβάλλουν. Το κρίσιμο είναι το τι θα γίνει στην οικονομία, στην αγορά εργασίας, στην παραγωγή.
Τα έκτακτα μέτρα με τις αναστολές συμβάσεων και την υποτίμηση της εργασίας, δεν μπορούν να συνεχιστούν άλλο. Αν συνεχιστούν για πολύ, μετά τα μέσα Μαΐου, θα σημάνουν και αλλαγές που δεν θα έχουν να κάνουν πια με την πανδημία.
Η επόμενη μέρα θα πρέπει να βρει το σύνολο της κοινωνίας όρθιο, που σημαίνει ότι όλες οι παραγωγικές δυνάμεις της χώρας, οι εργαζόμενοι, οι επιχειρηματίες, οι ελεύθεροι επαγγελματίες, ο επιστημονικός κόσμος, θα πρέπει να λειτουργούν και θα πρέπει να αισθάνονται ότι λειτουργούν, μέσα σε ένα σύστημα που τους θεωρεί ισότιμους και αποδεκτούς. Μπορεί ο πλούτος της χώρας το επόμενο διάστημα να μειωθεί, μπορεί να αναφανούν και δομικά προβλήματα της οικονομίας μας, όμως σε καμία περίπτωση δεν πρέπει κάποιο τμήμα, κάποια πλευρά να θιχτεί περισσότερο από τις άλλες, να ηττηθεί, να νιώσει ότι ηττάται.
Ειδικά για τους εργαζομένους, αν βρεθούν υπέρμετρα στην πλευρά της ήττας και του περιθωρίου, αν δεν γίνει σεβαστός ο ρόλος τους στην οικονομία, τότε το παράδειγμα του μεσοπολέμου και της περιόδου του κραχ, μπορεί να σημάνει πάλι την αφύπνιση της «εποχής των τεράτων». Ο πλανήτης χρειάζεται για την έξοδο από την κρίση, όλους τους ανθρώπους όρθιους και τη δημοκρατία σε εγρήγορση.
