Πότε προκύπτουν οι χειρότερες μορφές της πολιτικής; Μα σε περιόδους κρίσης. Γιατί τότε είναι που μοιάζει ότι μπορούν να ειπωθούν τα πάντα, ότι επιτρέπονται όλα. Και δεν εννοούμε εδώ τις πιο αντισυστημικές, εναλλακτικές ή ριζοσπαστικές φωνές. Αντίθετα στην κρίση πρέπει να δίνεις χώρο στην άλλη φωνή γιατί απηχεί τις διαδρομές όλων εκείνων που δεν θα έχουν αλλιώς φωνή.
Αλλά θέλει προσοχή με τα fake, με όσους μοιάζει ή φαίνεται ότι είναι διαφορετικοί, που φωνάζουν πολύ, αλλά χωρίς να προτείνουν κάτι νέο και εναλλακτικό, αλλά αναμασούν το παρελθόν με στόχο να γίνει οι ίδιοι κυρίαρχοι στη θέση όσων κατακρίνουν.
Το ακόμα χειρότερο όμως, είναι ότι οι περίοδοι κρίσης γίνονται όλο και μεγαλύτερες και διαρκούν και περισσότερο. Είναι σαν να είμαστε συνέχεια σε κρίση. Οπότε και όλες αυτές οι αντιπολιτικές, ακραίες φωνές του λαϊκισμού και της ακροδεξιάς ακούγονται συνέχεια κάνοντας έναν διαρκή «θόρυβο» κι έρχονται όλο και πιο κεντρικά. «Ας ακουστούν κι αυτοί» λένε όσοι δεν θυμούνται ότι όταν δόθηκε ιστορικά ο λόγος στη μη δημοκρατικές φωνές ακολούθησε και ο πέλεκυς κυριολεκτικά για τους λαούς. Ας μάθουμε κάποτε τις μας είπε ο 20ος αιώνας.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
