Ένα πρόβλημα που έχουμε με το 1821 είναι ότι δεν μπορούμε να το αναπαραστήσουμε. Δεν έχουμε φωτογραφίες και ντοκιμαντέρ, δεν υπάρχουν εικόνες που να μπορούμε να τις κατανοήσουμε. Και ζούμε στην εποχή που η εικόνα κυριαρχεί, που έχει γίνει ο μοναδικός τρόπος ανάγνωσης, για πολλούς, του κόσμου γύρω μας.
Υπάρχουν πολλές αναπαραστάσεις, συνήθως ωραιοποιημένες ώστε να περνάνε μηνύματα αρτιότητας για τις μεταγενέστερες αντιλήψεις, αλλά ήδη έχουν απωλέσει τη δύναμή τους σαν τεκμήρια. Και οι πίνακες από μεγάλους ευρωπαίους ζωγράφους, περισσότερο εξηγούν τι πίστευαν οι ίδιοι για την Ελλάδα παρά το τι γινόταν στην ίδια την Ελλάδα.
Μία λύση που υπάρχει σε αυτό το πρόβλημα είναι η παραπομπή στις αυθεντικές πηγές, που είναι οι γραπτές πηγές. Φέτος ειδικά παρουσιάζονται και πολλές ψηφιακές συλλογές τεκμηρίων και μαρτυριών ώστε να μπορεί μόνος του ο καθένας να έχει μία γνώση για το γινόνταν πριν από 200 χρόνια. Υπάρχει και ένα ζωηρό ενδιαφέρον για τις λιγότερο ηρωϊκές πτυχές της επανάστασης και αναμένεται ως το τέλος της χρονιάς να αυξηθεί το διαθέσιμο υλικό και οι ψηφιακές πηγές.
Μία άλλη λύση είναι οι εκδρομές στους τόπους της επανάστασης, ας πούμε ένα είδος ταξιδιωτικής εμπειρίας. Από τον τόπο καταλαβαίνεις τα μεγέθη και τις δυσκολίες. Αν ανέβεις στα Δερβενάκια καταλαβαίνεις τις παγίδες ανταρτοπόλεμου που έστηναν οι Έλληνες στους Τούρκους. Κι αν πας πάνω στην Κιάφα και στο Σούλι καταλαβαίνεις τι σημαίνει μικρός τόπος μέσα στα βουνά και τι άνθρωποι ήταν αυτοί που τα κατάφερναν να ζουν σε τέτοιους τόπους.
Υπάρχουν τρόποι για να πάρουμε ένα άρωμα Επανάστασης.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
