Μας προέκυψε ένα ζήτημα διαχείρισης στη δημόσια έκφραση της θλίψης μας, αλλά και της συμπαράστασης στους πληγέντες της Θεσσαλίας. Άλλοι αναβάλλουν την προεκλογική δραστηριότητα, άλλοι αναβάλλουν πολιτιστικές εκδηλώσεις, πολλοί προχωράνε σε δημόσιες δηλώσεις.
Δεν μπορεί να μη δει κάποιος σε αυτή την αμηχανία και στη συσσώρευση αυτής της αίσθησης κινδύνου και λύπης ταυτόχρονα μετά και τις συνέπειες των πυρκαγιών. Ήταν ένα πολύ δύσκολο καλοκαίρι και αρκετές φορές νιώσαμε να μην ξέρουμε πώς να συμπεριφερθούμε.
Κι ας παραδεχθούμε ότι η παράδοση και οι συμβολικές εκδηλώσεις που επιλέγει η Πολιτεία όπως είναι η κήρυξη πένθους, έχουν λειτουργικότητα.
Σε αυτή τη φάση που διανύουμε πάντως, νομίζω ότι δεν υπάρχει κάποιος γενικός κανόνας. Πρέπει να αποδεχθούμε ότι για όλους η κατάσταση είναι δύσκολη, μας προκαλεί πόνο και ανησυχία και προσπαθούμε να βρούμε τρόπους να εκφράσουμε τη λύπη μας και τη συμπαράστασή μας προς όσους έχουν ανάγκη. Και ο καθένας έχει τον τρόπο του τελικά να πράξει ανάλογα.
Το κρίσιμο είναι πλέον, πέρα από το άμεσο της αποστολής βοήθειας στη Θεσσαλία, να βρούμε και συλλογικούς, κοινούς τρόπους για την ανασυγκρότηση και τις πολιτικές αντιμετώπισης στο μέλλον των φυσικών φαινομένων και της κλιματικής κρίσης. Αν το κάνουμε καλά, θα είναι και ένας αληθινός φόρος τιμής σε όσους έχασαν άδικα τη ζωή τους.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
