Πρώτη ημέρα του χρόνου η σημερινή και οι ευχές του γράφοντος προς όλον τον κόσμο είναι να έχει υγεία και τύχη…
Η ευχή να είναι «γερό και τυχερό» δεν απευθύνεται μόνο στα νεογέννητα, αλλά (πρέπει να) απευθύνεται προς όλους…
Όπως μας εξηγούσε κάποια στιγμή ένας παππούς, η ευχή αυτή είναι εξαιρετικά σημαντική, γιατί περικλείει δύο βασικούς παράγοντες της ευτυχίας του ανθρώπου…
Ειδικά, όταν συνδυάζονται… Γιατί για παράδειγμα ξέρουμε κι εμείς, κι εσείς και όλοι μας, πολλούς που έχαιραν άκρας υγείας, δεν είχαν όμως τύχη στη ζωή τους…
Γι’ αυτό το ιδανικό είναι ο συνδυασμός. Υγεία, τύχη και όλα τα υπόλοιπα έρχονται με κάποιον μαγικό συνήθως, τρόπο…
Για όλους εμάς που βαδίζουμε προς την πέμπτη δεκαετία της ζωής μας, η άφιξη του νέου έτους σηματοδοτεί και κάτι επιπλέον…
Ανήκουμε στη γενιά που όταν γλεντούσε – και όχι μόνον η δική μας γενιά – το millennium με φαντασμαγορικό τρόπο, είχε όλο το μέλλον μπροστά της, δικό της, να ονειρευτεί, να σχεδιάσει, να υλοποιήσει…
Το τι έκανε αυτή η γενιά είναι ένα σημαντικό ζήτημα, όμως σίγουρα δε μπορεί να έχει καθολικό χαρακτήρα…
Δεν ισχύει κάτι κοινό για όλους δηλαδή, αλλά για τον καθένα χωριστά…
Αυτό που ισχύει χωρίς καμία αμφιβολία, είναι ότι από το 2000 πέρασαν 25 ολόκληρα χρόνια!
Πέρασε δηλαδή από μπροστά μας, από πάνω μας, από μέσα μας, για όλους όσοι είμαστε εδώ, ένα τέταρτο ενός ολόκληρου αιώνα!
Δεν είναι εύκολο να το συνειδητοποιήσεις, παρά μόνο αν το σκεφτείς δύο και τρεις φορές…
25 χρόνια όχι μόνο δεν είναι λίγα, αλλά είναι πάρα πολλά και επειδή για αυτή τη γενιά αναφέρονται στην πιο παραγωγική περίοδο της ζωής της, είναι και μία ευκαιρία για τον αναστοχασμό του καθενός…
Όχι απαραίτητα για την αποτίμηση, γιατί υπάρχει μέλλον, αλλά για να δούμε τι κάναμε και τι όχι, τι θέλαμε και τι καταφέραμε να πετύχουμε από αυτά, πού αποτύχαμε και γιατί…
Αν μας έλεγε κάποιος λοιπόν που θα επικεντρωνόταν οι δικές μας ευχές για το νέο έτος θα επιλέγαμε να σταθούμε με το βλέμμα στο μέλλον, στην προοπτική…
Στα παιδιά μας, στις γενιές που έρχονται από πίσω με φόρα και θέληση, αλλά και με τα «κουσούρια» που τους κληροδότησε η δική μας γενιά και οι προηγούμενες από τη δική μας…
Αυτό που διακρίνουμε, είναι μία νέα γενιά «βουτηγμένη» σε ένα λαβύρινθο μπλεγμένων καταστάσεων που ίσως ξεκινούν από ένα «άρρωστο» οικογενειακό περιβάλλον, συνεχίζουν σε ένα σύστημα εκπαίδευσης βαθιά παρωχημένο και μετά σε ένα ακαδημαϊκό περιβάλλον που άλλοτε δείχνει πρόθυμο να «τρέξει» προς το μέλλον και άλλοτε μένει στατικό…
Και μετά; Να έρχεται μία περίοδος στη ζωή αυτών των παιδιών που έχουν ως προτεραιότητα την επαγγελματική αποκατάσταση, αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα την προσωπική τους ολοκλήρωση, μέσα από τις σχέσεις τους, μέσα από την οικογένεια που θα δημιουργήσουν…
Από τη δική μας γενιά μέχρι τη σημερινή, αν μπορούμε να καταλήξουμε σε κάτι πολύ σημαντικό που χάθηκε, είναι αυτή η διάθεση, το «θέλω» του καθενός και η δυνατότητα παράλληλα ως προϋπόθεση ύπαρξης εξωγενών συνθηκών, να δημιουργήσεις τη δική σου οικογένεια…
Νομίζουμε πως μέχρι τη δική μας γενιά, υπήρχε ως μία εκ των βασικών προτεραιοτήτων, αλλά όχι πια… Για καλό, για κακό, ποιος ξέρει;
Ευχές για Καλή Χρονιά, με υγεία και τύχη!
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Από την εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»
