Το σημειώνουμε (και) από τη στήλη, γιατί κατά τον γράφοντα θα πρέπει να αποτελέσει ζήτημα πρώτης, αν όχι αποκλειστικής, προτεραιότητας για τους τοπικούς φορείς…
Και της πολιτικής σκηνής και της αυτοδιοίκησης και τους θεσμικούς φορείς…
Και αναφερόμαστε στο μείζον ζήτημα της αιθαλομίχλης στο λεκανοπέδιο που νομίζουμε ότι μας αφορά ή μας επηρεάζει για πέντε ημέρες την περίοδο των εορτών και για καμιά δεκαριά μέρες ακόμη στη διάρκεια του χειμώνα…
Κάνουμε την καρδιά μας πέτρα λοιπόν, κάνουμε πως ακούμε και εφαρμόζουμε τις συστάσεις και μόλις μπει η Άνοιξη, τα ξεχνάμε όλα μέχρι τον επόμενο Χειμώνα…
Είναι δυστυχώς θέμα, που σήμερα αντιμετωπίζουμε μόνο συγκυριακά τις επιπτώσεις του στην δημόσια υγεία, μακροπρόθεσμα όμως αυτές οι επιπτώσεις θα αποκτήσουν πολύ μεγαλύτερη και κυρίως δραματική επίπτωση στη δημόσια υγεία…
Το να επιβαρύνεται σήμερα ο οργανισμός του 75χρονου ή του 80χρονου από την αιθαλομίχλη στην ατμόσφαιρα του λεκανοπεδίου, να συμφωνήσουμε, ότι είναι ένα σοβαρό ζήτημα…
Το να επιβαρύνεται όμως ο οργανισμός ενός πεντάχρονου ή δεκαπεντάχρονου παιδιού που ζει και κινείται διαρκώς μέσα στην πόλη, σε αυτές τις συνθήκες, είναι κάτι πολύ πιο δραματικό και επείγον που έπρεπε ήδη να έχει κινητοποιήσει το σύνολο των τοπικών φορέων, σε μία διαφορετική λογική από τη σημερινή…
Και δεν αναφερόμαστε μόνο στα ευχολόγια ή στις προτάσεις του τύπου πως πρέπει να καθίσουμε όλοι στο τραπέζι να συζητήσουμε για επιπλέον μοριοδότηση των Γιαννιωτών στις αιτήσεις στο «Εξοικονομώ» ή για οικονομικά κίνητρα για τις αντλίες θερμότητας…
Αλλά στο ότι πρέπει ήδη σήμερα, να λάβουμε μέτρα για την προστασία της δημόσιας υγείας και δη της υγείας των παιδιών μας…
Και για αυτό το ζήτημα θέλουμε να εκφράσουμε το παράπονο και τη δυσαρέσκεια για την πανεπιστημιακή κοινότητα της πόλης…
Πέρασαν, αλλά υπάρχουν ακόμη και σήμερα στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων λαμπρά μυαλά που διαπρέπουν σε παγκόσμιο επίπεδο, με μελέτες και έρευνες που έχουν δημοσιευτεί στα καλύτερα επιστημονικά περιοδικά και έχουν προκαλέσει παγκόσμια αίσθηση…
Ξέρουμε επίσης, ότι υπάρχουν επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων που ασχολούνται με τα αιωρούμενα σωματίδια στην ατμόσφαιρα και τις άμεσες, αλλά και τις μακροχρόνιες επιπτώσεις στη δημόσια υγεία…
Ο προβληματισμός μας έγκειται στο ότι ακριβώς ενώ υπάρχουν διαθέσιμα όλα αυτά, η ακαδημαϊκή μας κοινότητα είναι σαν να περιμένει κάποιο αόρατο χέρι να την τραβήξει έξω από τα εργαστήρια και να τη σύρει στους αρμόδιους παράγοντες, ώστε να επισημάνει τον τεράστιο κίνδυνο για τις μελλοντικές γενιές…
Η αλήθεια είναι πως όσες φορές θελήσαμε να κάνουμε ρεπορτάζ για το θέμα αυτό, πάντα συναντούσαμε ανοιχτές πόρτες και διαθέσιμη επιστημονική γνώση, με δραματικές προειδοποιήσεις…
Δε θα έπρεπε όλο αυτό λοιπόν να έχει ήδη κινητοποιήσει την πανεπιστημιακή κοινότητα με πρωτοβουλία των πρυτανικών αρχών, ώστε να φέρει στο τραπέζι του διαλόγου όλους τους άμεσα εμπλεκόμενους και συναρμόδιους, ζητώντας επιτακτικά τη λήψη άμεσων μέτρων;
Απορούμε ειλικρινά, γιατί δεν το έχουν κάνει μέχρι σήμερα…
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Από την εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»
