Όπως είχαμε γράψει στο φύλλο της Τρίτης οι μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις της περασμένης Κυριακής σε όλη τη χώρα, με αφορμή τις εξελίξεις για την υπόθεση των Τεμπών δε θα έμεναν μόνο σε ό,τι παρουσιάστηκε στα δελτία ειδήσεων ή στο διαδίκτυο…
Γιατί, όποιος παρακολουθεί τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα αντιλήφθηκε πως έχουμε μπροστά μας εξελίξεις που ανέμεναν μία σπίθα για να πυροδοτηθούν…
Αντί της σπίθας όμως, αυτό που εξώθησε τα πράγματα σε νέες καταστάσεις, ήταν μία… βόμβα και αναφερόμαστε στα συγκλονιστικά ηχητικά αποσπάσματα των εκκλήσεων των τραυματιών στα βαγόνια του τρένου που τελικά δεν τα κατάφεραν…
Ο συνδυασμός αυτών των ανατριχιαστικών συνομιλιών και των δραματικών εκκλήσεων με την περιρρέουσα κατάσταση που ο καθένας βιώνει στη χώρα, με τα οικονομικά προβλήματα, την ακρίβεια, τις δραματικές συνθήκες στη δημόσια υγεία και ούτω καθεξής, έβγαλαν τους ανθρώπους στους δρόμους κατά εκατοντάδες χιλιάδες…
Και μάλιστα, όπως γράφαμε, δεν επρόκειτο για ανθρώπους που βγήκαν στο δρόμο με τις κομματικές τους ταυτότητες, αλλά ήταν από όλο το πολιτικό φάσμα, χωρίς να τους ενδιαφέρει όμως αυτό…
Αλλά πρωτίστως το ότι εκείνο που προέχει και πρέπει να προέχει ανεξάρτητα από την πολιτική κατάσταση στη χώρα, ανεξάρτητα από το ποιο κόμμα κυβερνά, είναι η διαφύλαξη της ανθρώπινης ζωής, αλλά και στο συγκεκριμένο ζήτημα, η απόδοση δικαιοσύνης…
Η κοινωνία λοιπόν έδειξε, ότι βρίσκεται πολύ πιο μπροστά από τα κόμματα…
Και μπορεί, όχι να επηρεάσει, αλλά να καθορίσει εξελίξεις… Τα Τέμπη ως μία ανοιχτή πληγή στη συλλογική μνήμη της χώρας δε θα κλείσουν ποτέ….
Οι πολίτες όμως που είναι αγανακτισμένοι, μπουχτισμένοι, απογοητευμένοι από τόσα και τόσα, δε μπορούν να ανεχτούν ούτε καν την υποψία της συγκάλυψης, πολύ δε περισσότερο αν γίνεται και κάποια προσπάθεια προς αυτήν την κατεύθυνση…
Εκεί μπαίνει μπροστά και καθορίζει τις εξελίξεις που τις έχουμε πλέον μπροστά μας με την επικείμενη διενέργεια όλων εκείνων που μέχρι πρότινος είτε υπήρχαν βεβαιότητες, είτε υπήρχαν στυλωμένα πόδια, ότι δεν πρόκειται να γίνουν ποτέ…
Αν μάλιστα μέσα στον Φεβρουάριο δεν υπάρξουν σπουδαίες εξελίξεις, όπως θα είναι η παραπομπή και πολιτικών προσώπων για την αναζήτηση ποινικών ευθυνών και η σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής, ένα είναι βέβαιο…
Ότι οι συγκεντρώσεις της 28ης Φεβρουαρίου, ημέρα που συμπληρώνονται δύο χρόνια από την τραγωδία θα είναι πολύ πιο μαζικές από αυτές της περασμένης Κυριακής…
Και γι’ αυτό πιστεύουμε, ότι αυτά που θα ακολουθήσουν πριν φτάσουμε εκεί, θα εκπλήξουν πολλούς, ακόμη και κορυφαία υπουργικά στελέχη…
Στο θέμα του σχεδιασμού για τις βάσεις της εναέριας διάσωσης και τον Εθνικό Μηχανισμό που έχει θεσμοθετηθεί, η αλλαγή της μίας βάσης από το αεροδρόμιο των Ιωαννίνων στο αεροδρόμιο του Ακτίου, μπορεί να μας ενοχλεί ως Γιαννιώτες, αλλά να θυμίσουμε, ότι οι καλά γνωρίζοντες έλεγαν από την αρχή, ότι για τεχνικούς κυρίως λόγους το Άκτιο είναι προτιμότερο από τα Ιωάννινα…
Ως εκ τούτου, η «μετακόμιση» της βάσης από τα Ιωάννινα στο Άκτιο, καλώς συζητείται, αλλά επί της ουσίας, αντιλαμβανόμαστε πλήρως τον λόγο. Αυτό που κανείς δεν αντιλαμβάνεται και σωστά το θέτει ο βουλευτής κ. Τσίμαρης στην Ερώτησή του, είναι για ποιον λόγο καθυστερεί ο Μηχανισμός Εναέριας Διάσωσης…
Οι δεσμεύσεις ήταν πολύ συγκεκριμένες και μιλούσαν για έναρξη λειτουργίας του Μηχανισμού, το αργότερο το περασμένο καλοκαίρι, μετά πήγαμε στο φθινόπωρο και έπειτα πήγαμε στα Χριστούγεννα. Τρία χρόνια από τον θάνατο του Ερμή στα Τζουμέρκα και βρισκόμαστε ακόμη στο περίμενε…
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Από την εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»
