Ήρθε, μοίρασε μερικές «κρυάδες» σε ορισμένους, είπε αυτά που ήθελε να πει, «έδειξε» προς τη μελλοντική του υποψηφιότητα για την προεδρία της Ν.Δ κι έφυγε…
Για τον υπουργό Εθνικής Άμυνας Νίκο Δένδια ο λόγος όπως καταλάβατε, που εμάς μπορεί να μην μας άρεσε το ότι δε στήθηκε μπροστά στις κάμερες και τα μικρόφωνα για να μιλήσει και να απαντήσει και σε ερωτήσεις, αυτός όμως τη δουλειά του την έκανε…
Α, και κάτι ακόμη… Έδωσε και μερικές ημέρες τιμητική άδεια σε στρατιώτες στην Λέσχη Αξιωματικών που τον είδαν ξαφνικά μπροστά τους έχοντας ολοκληρώσει τις συναντήσεις του και πριν μεταβεί στο κέντρο για τον χορό της ΔΕΕΠ Ιωαννίνων…
Επισκέφθηκε τη ΛΑΦΙ όπου εκείνη την ώρα διεξαγόταν η γιορτή της Ένωσης Στρατιωτικών με τα μέλη της να αιφνιδιάζονται επίσης, για την επίσκεψη του υπουργού…
Φανταστείτε τι σοκ έπαθαν οι στρατιώτες που τον είδαν να μπαίνει μέχρι τα μαγειρεία συνοδευόμενος από τους επιτελείς του…
Ανταμείφθηκαν πάντως καθώς όπως μαθαίνουμε, ζήτησε από τη διοίκηση της 8ης Μηχανοποιημένης Ταξιαρχίας να τους χορηγήσει τρεις ημέρες τιμητική άδεια στον καθένα, γιατί όλα ήταν άψογα!
Επιστρέφοντας στα της δουλειάς του κ. Δένδια με αφορμή τον συνολικό σχεδιασμό για το νέο δόγμα των Ενόπλων Δυνάμεων, είναι προφανές, ότι στην πρώτη γραμμή του ενδιαφέροντος βρίσκεται το θέμα των στρατοπέδων στην περιοχή μας…
Γιατί πίσω από το προφανές που είναι αν ένα στρατόπεδο υπηρετεί κάποια κρίσιμη και χρήσιμη λογική στο Στρατό Ξηράς σε επιχειρησιακό επίπεδο για λόγους διαφύλαξης της εθνικής ασφάλειας, υπάρχουν κι άλλες παράμετροι…
Πόσοι αξιωματικοί και υπαξιωματικοί εξυπηρετούνται από την λειτουργία στρατοπέδων στην περιοχή των Ιωαννίνων, πόσοι στρατιώτες από την περιοχή μπορούν να υπηρετήσουν τη θητεία τους κοντά στο σπίτι τους, αλλά και πόσοι από αυτούς μπορούν να αναζητήσουν την «εξυπηρέτηση» από παράγοντες της πολιτικής ή της τοπικής αυτοδιοίκησης…
Όλα αυτά είναι κατανοητά, πλην όμως η αλήθεια είναι πως αν υπάρχει μία αναγκαιότητα να αποκτήσουμε ως χώρα ακόμη πιο ισχυρές και σύγχρονες Ένοπλες Δυνάμεις δε γίνεται να διατηρούμε – συντηρούμε στρατόπεδα… μειωμένης ισχύος.
Σημαίνει αυτό, ότι πρέπει να τα κλείσουμε μεμιάς;
Ή μπορούμε να τα λειτουργήσουμε κάπως διαφορετικά; Για παράδειγμα εκεί που έχουμε 100 οργανικές θέσεις στο Χ στρατόπεδο για μόνιμο προσωπικό και υπηρετούν και 150 στρατιώτες, μπορεί να καλύπτεται επιχειρησιακά η περιοχή με το μισό προσωπικό, αλλά με πλήρη αντικατάσταση του εξοπλισμού τους…
Κι εκεί που χρειαζόταν 12 άτομα για τα περίπολα στην περιοχή, να είναι αρκετά τα μισά εξ αυτών, που θα χρησιμοποιούν drones τόσο την ημέρα όσο και τη νύχτα…
Τέλος πάντων, προσωπική μας άποψη είναι, ότι για εθνικούς λόγους και μόνο και τα δύο στρατόπεδα σε Κόνιτσα και Καλπάκι δεν πρέπει να κλείσουν…
Φανταζόμαστε άλλωστε πως το ΓΕΕΘΑ και η πολιτική ηγεσία γνωρίζουν πολλά περισσότερα πράγματα από αυτά που ξέρουμε και μαθαίνουμε εμείς για τι υποδομές που έχουν δημιουργηθεί στη γειτονική χώρα για την εκπαίδευση χειριστών drones με τη «σφραγίδα» της Τουρκίας…
Μεγάλη επιτυχία σημείωσε η εκδήλωση της ΔΕΕΠ… Οι άνθρωποι ούτε δελτίο τύπου δεν είχαν στείλει για το τυπικό σκέλος, θα κατάφερναν να μαζέψουν κόσμο; 350 νοματαίοι όλοι κι όλοι, εκ των οποίων καμιά 50αριά τουλάχιστον από την υπόλοιπη Ήπειρο και καμιά 50αριά νεολαίοι που πήγαν με λεωφορείο «αγκαζέ» στο κέντρο διασκέδασης!
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Από την εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»
