Γιατί έχει προκληθεί τόση μεγάλη ένταση για τις αυριανές εκδηλώσεις με αφορμή τη συμπλήρωση δύο ετών από την τραγωδία στα Τέμπη;
Είναι ένα από τα βασικά ερωτήματα που διατυπώνονται αυτές τις ημέρες μαζί με άλλα για το εάν και ποια πολιτική σκοπιμότητα υποκρύπτουν οι εκδηλώσεις για το εάν ο στόχος είναι «να πέσει ο Μητσοτάκης» ή είναι η αποσταθεροποίηση της χώρας και της δημοκρατικής ομαλότητας…
Μπαρούφες… Η κάθε πλευρά έχει προφανώς το δικαίωμα να διατηρεί την άποψή της, αλλά όλα ξεκινούν από μία βασική παραδοχή…
Ότι η τραγωδία των Τεμπών δεν είναι μία υπόθεση που «έκλεισε» με την ανακοίνωση της μακάβριας λίστας των 57 θυμάτων και την ιστορία του νεαρού Γεράσιμου που είναι ζωντανός, αλλά που δεν πρόκειται ποτέ να επανέλθει…
Είναι ένα βαθύ τραύμα στην κοινωνία και στη συλλογική μνήμη ακριβώς, γιατί όλοι αισθάνθηκαν πως αφορούσε τους ίδιους άμεσα…
Είτε γιατί θα μπορούσαν να είναι οι ίδιοι στο τρένο είτε τα παιδιά τους ή οι γονείς, τα αδέλφια τους, οι σύντροφοί τους και ούτω καθεξής…
Γιατί δεν έγινε κάτι αντίστοιχο πριν ένα χρόνο και γίνεται σήμερα, δύο χρόνια μετά την τραγωδία; Μα γιατί είναι προφανές, ότι στο διάστημα που μεσολάβησε η διαδικασία αναζήτησης των ευθυνών δεν εξελίχθηκε με γρήγορο ρυθμό και επίσης επειδή το κυβερνητικό αφήγημα δε διέπεται από σταθερότητα, αλλά από συνεχείς μεταστροφές…
Άλλα ειπώθηκαν μετά τα μεγαλειώδη συλλαλητήρια πριν από ένα μήνα, τελείως άλλα μετά από την εμφάνιση των «χαμένων» βίντεο και άλλα από την ένταση που πυροδοτήθηκε από τα πολιτικά κόμματα κάποια εκ των οποίων είναι γεγονός πως πρωτίστως ενδιαφέρονται να αποκομίσουν πολιτικά οφέλη και δευτερευόντως τούς απασχολεί αν θα αποδοθεί Δικαιοσύνη…
Δεν έχει μεγάλη διαφορά για εμάς η στάση του ΚΚΕ που επιχείρησε να «οικειοποιηθεί» – το είδαμε και στα Γιάννενα – την προηγούμενη μαζική διαδήλωση για τα Τέμπη και που φανταζόμαστε ότι το ίδιο θα επιχειρήσει να κάνει και αύριο, με τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ που μιλά για την ανάγκη «να πέσει η Κυβέρνηση Μητσοτάκη»…
Όμως η κοινωνία δεν εξεγείρεται και δε δηλώνει τη διάθεσή της να συμμετέχει μαζικά και ενεργά στα συλλαλητήρια, επειδή καθοδηγείται από τα κόμματα…
Κανένα κόμμα δε μπορεί να πείσει τόσους πολλούς να κατέβουν στα συλλαλητήρια… Όταν η κοινωνική αντιπολίτευση προηγείται της πολιτικής, δεν υπάρχει αντικειμενικός πολιτικός χώρος για εκμετάλλευση, όσο κι αν προσπαθούν…
Το ότι τα συνδικάτα είδαν τη μαζικότητα των πρώτων συλλαλητηρίων και έτρεξαν να προκηρύξουν πανελλαδική απεργία ανήμερα της 28ης Φεβρουαρίου, δε σημαίνει ότι το κύριο αίτημα αύριο είναι να αλλάξει το φορολογικό, να δοθεί ο 13ος και ο 14ος μισθός στο δημόσιο ή να αυξηθούν οι συντάξεις…
Η κοινωνία θα βρεθεί στα συλλαλητήρια πρώτα και κύρια γιατί έτσι αισθάνεται πως τιμά τους νεκρούς της, τα παιδιά που χάθηκαν άδικα με ευθύνη της Πολιτείας και όχι δική τους και σε αυτό ο καθένας μπορεί να προσθέσει το αίτημα απονομής της Δικαιοσύνης, το διαρκές αίτημα για ένα καλύτερο Κράτος, για βελτίωση της ποιότητας ζωής και άλλα πολλά…
Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε και την δικαιολογημένη οργή και αγανάκτηση που προκαλούν οι εμφανίσεις κορυφαίων – αλλά πάντα συγκεκριμένων – υπουργών με τις ανοησίες που εκτοξεύει το στόμα τους, και που δε βρίσκεται κανείς στο Μαξίμου να τους μαζέψει, προκύπτει η απάντηση, γιατί θα υπάρξει μεγάλη συμμετοχή…
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Από την εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» στις 27-2-2025
