Οι χθεσινές παραιτήσεις των Τριαντόπουλου και Παπαγεωργίου αντίστοιχα, ήταν από αυτές που τις περιμέναμε…
Μετά τα ιστορικά συλλαλητήρια της περασμένης εβδομάδας και την αλλαγή στάσης της Κυβέρνησης ως προς το αφήγημά της για τα Τέμπη, ήταν σίγουρο πως κάπως έτσι θα συνεχιστεί η ιστορία…
Μόνο που δεν είμαστε καθόλου βέβαιοι, ότι θα κλείσει κιόλας ο κύκλος με αυτές τις δύο παραιτήσεις…
Γιατί σαν να το βλέπουμε να έρχεται το μεγάλο ξεφόρτωμα…
Και υποψιαζόμαστε πως μερικοί θα πεταχτούν – σαν την τρίχα από το ζυμάρι – από το κυβερνητικό σχήμα, ενδεχομένως και από τα έδρανα της Βουλής (τραβηγμένο, αλλά όχι απίθανο) λίαν συντόμως…
Αν σκεφτούμε τις εναλλακτικές επιλογές που μπορεί να έχει σήμερα η Κυβέρνηση ποιες μπορεί να είναι;
Ένας μικρός ανασχηματισμός; Κανένα όφελος…
Θα πει ο κόσμος, ότι άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τη σκούφια αλλιώς…
Είναι σε θέση ο Πρωθυπουργός να κάνει ένα δομικό ανασχηματισμό, ρίχνοντας στην πυρά, κορυφαία στελέχη της Κυβέρνησης;
Θα μπορούσε να εξοβελίσει υπουργούς όπως ο Γεωργιάδης και άλλοι, ώστε να εξευμενίσει τα πάθη που δημιούργησαν με τις προσβλητικές δηλώσεις και αναρτήσεις τους;
Εμείς θεωρούμε πως παρότι μπορεί, δε θέλει να το κάνει…
Και δε θέλει, γιατί και η μία και η δεύτερη επιλογή για το βάθος του ανασχηματισμού, θα είναι επιλογές αναμενόμενες…
Και ο Μητσοτάκης, όταν φτάνει η δύσκολη ώρα, το έχει αποδείξει, ότι ψάχνει την απόφαση, την επιλογή που θα προκαλέσει αίσθηση…
Επομένως, η δική μας πρόβλεψη είναι πως θα αρχίσει το ξεφόρτωμα και θα σταθούμε μάρτυρες αποφάσεων και καταστάσεων που δεν τις είχαμε προβλέψει, ούτε καν υποπτευθεί τα προηγούμενα χρόνια…
Όταν στη φρασεολογία της κυβερνητικής προπαγάνδας ακούγεται πλέον η φράση «είναι καλός άνθρωπος ο Καραμανλής…» και δεν υπάρχει συνέχεια, φαίνεται προς τα που οδηγείται η ιστορία…
Επειδή όμως από την άλλη, έχουμε και αποφάσεις συνδικάτων και σωματείων για συνέχιση των κινητοποιήσεων και των συλλαλητηρίων εξ αφορμής της πρότασης δυσπιστίας και εν γένει των εξελίξεων στη Βουλή, να πούμε και τούτο…
Η εντυπωσιακή, ιστορικής σημασίας συμμετοχή των πολιτών στα συλλαλητήρια, δεν έγινε για τους συνδικαλιστικούς, συντεχνιακούς λόγους που εμπεριέχοντο στη λίστα των αιτημάτων για την απεργία…
Αλλά, ακριβώς γιατί ο κόσμος αισθάνθηκε από την πρώτη στιγμή πως οι 57 νεκροί των Τεμπών είναι δικοί του άνθρωποι…
Το βλέπουμε και οφείλουμε να το καταγράψουμε ως επισήμανση – προβληματισμό…
Αν ξεκινήσουν τα Εργατικά Κέντρα και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες, κάθε εβδομάδα να κάνουν και ένα συλλαλητήριο για τα Τέμπη, πολύ φοβόμαστε, ότι θα ευτελίσουν το παλλαϊκό αίτημα για απονομή Δικαιοσύνης και απόδοση ευθυνών…
Και θα βλέπουμε σε συγκεντρώσεις για τα Τέμπη, να πηγαίνουν 150 άτομα και να χαμογελούν εκείνοι που εξυπηρετούνται από μία τέτοια εξέλιξη και όχι από εκατομμύρια κόσμου στους δρόμους…
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Από την εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» στις 5-3-2025
