Κάτι άρχισε να αχνοφαίνεται σχετικά με το μέλλον της διεκδίκησης του στρατοπέδου Βελισσαρίου από τον δήμο Ιωαννιτών…
Και αυτό το «κάτι» είναι σίγουρο ότι δε θα αρέσει σε πολλούς, αλλά είναι μία πραγματικότητα…
Χθες το πρωί λοιπόν μετά την επίσκεψη εργασίας στο Πάρκο Πυρσινέλλα, ο δήμαρχος κ. Μπέγκας είπε πως ο υπηρεσιακός μηχανισμός αδυνατεί να ανταποκριθεί και να αναλάβει τη συντήρηση και λειτουργία του Πάρκου…
Και εξετάζονται διάφορα σενάρια, όπως αυτό ενός μεικτού σχήματος με τις υπηρεσίες του δήμου από τη μία και ιδιωτικούς φορείς από την άλλη…
Απολύτως λογικό και μάλλον αναγκαίο, αρκεί να βρεθεί κάποια χρυσή τομή, ώστε να δίνεται η δυνατότητα να υπάρχουν έσοδα που θα ισοσκελίζουν τουλάχιστον τα κόστη λειτουργίας και συντήρησης…
Όμως, το αυτονόητο ερώτημα ήταν αν ισχύει αυτή η αδυναμία – που ισχύει – ποιες είναι οι αντικειμενικές και όχι οι θεωρητικές δυνατότητες του δήμου να διεκδικήσει και να πάρει το στρατόπεδο Βελισσαρίου;
Με δεδομένες μάλιστα και τις ανακοινώσεις του ΥΠΕΘΑ για την αξιοποίηση των ακινήτων των Ενόπλων Δυνάμεων, δημιουργείται μία διαφορετική συνθήκη για το μέλλον…
Η οποία κατ’ εμάς δεν προοιωνίζει την απόδοση του πρώην στρατοπέδου στον δήμο, αλλά στην καλύτερη περίπτωση την πολεοδόμηση ενός τμήματος για τις οικίες των αξιωματικών και την απόδοση του άλλου τμήματος στον δήμο προς αξιοποίηση…
Και αυτό μπορεί να περιλαμβάνει και το διοικητικό κέντρο και ένα Πάρκο Πρασίνου που θα γειτνιάζει με το Πάρκο Πυρσινέλλα…
Αν δε μπορούμε να συντηρήσουμε και να λειτουργήσουμε 240 στρέμματα, πως θα μπορέσουμε αλήθεια να το κάνουμε σε τριπλάσια έκταση και μάλιστα χωρίς τις οικονομικές δυνατότητες;
Και το λέμε εμείς που πρόσφατα είχαμε γράψει ότι ο υφυπουργός κ. Δαβάκης μπορεί να έχει όποια άποψη θέλει, υποστηρίζοντας τις θέσεις του ΤΕΘΑ πλην όμως δεν τις κληρονόμησαν τις περιουσίες αυτές από τους προγόνους τους, αλλά από την πόλη των Ιωαννίνων…
Και δεν αλλάζουμε ούτε λέξη σε αυτό, όμως η πραγματικότητα είναι αυτή που θα (μας) υποχρεώσει άπαντες να αναπροσαρμόσουμε τα «θέλω» μας.
Μία φιλική συμβουλή προς τους αγρότες – καλλιεργητές του κάμπου Λαψίστας ενόψει της κατάθεσης μηνυτήριων αναφορών κατά παντός υπευθύνου…
Λογικό και απολύτως θεμιτό να διεκδικούν αποζημιώσεις για την καταστροφή που υπέστησαν, η οποία προφανώς πρέπει να υπολογιστεί με προσοχή και τη μέγιστη ακρίβεια…
Εκτός από τις εκτιμώμενες ποσότητες που θα παρήγαγαν, θα πρέπει να συνυπολογιστούν και τα έξοδα που έκαναν για να οργώσουν, να σπείρουν, να ρίξουν φάρμακα, ζιζανιοκτόνα και ούτω καθεξής…
Απλώς, η συμβουλή μας είναι να υπάρξει προσοχή και αυτοσυγκράτηση σε όσα δηλώσουν κυρίως ως προς τα στρέμματα των καλλιεργήσιμων εκτάσεων…
Γιατί, για παράδειγμα άλλο είναι να κάνουμε κουβέντες του στυλ «καταστράφηκε η παραγωγή σε 20.000 στρέμματα» και τελείως διαφορετικό, να είναι δηλωμένα 8.000 στρέμματα…
Το επισημαίνουμε μην τυχόν και βρεθούν και κερατάδες και δαρμένοι στο τέλος…
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
από την εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» στις 30-7-2025
