Το νέο δόγμα της αντιμετώπισης των πυρκαγιών πήγε περίπατο, μπροστά στις καταστροφικές πυρκαγιές που βιώσαμε και στην Ήπειρο…
Ευχόμαστε βέβαια, ό,τι ζήσαμε μέχρι σήμερα να είναι η τελευταία δύσκολη κατάσταση γιατί το καλοκαίρι δεν έχει τελειώσει και δεν αποκλείεται να ξαναέρθουν δύσκολες ημέρες…
Πολλά από όσα ακούστηκαν χθες στο Περιφ. Συμβούλιο είχαν τη δική τους αξία και σημασία…
Προφανώς συνιστά κέρδος και μάλιστα ανεκτίμητο, το ότι δε χάθηκε καμία ανθρώπινη ζωή…
Αυτό όμως δε σημαίνει κιόλας, ότι πρέπει να πανηγυρίζουμε πάνω από τα αποκαΐδια, γιατί υπάρχουν δεκάδες οικογένειες που έχασαν σπίτια, περιουσίες, επιχειρήσεις…
Και είναι αμφίβολο εάν και πότε θα μπορέσουν να ξανασηκώσουν κεφάλι…
Να σταθούμε σε μία επισήμανση του Αλ. Καχριμάνη με την οποία συμφώνησαν και οι παρατάξεις της αντιπολίτευσης…
Ότι δεν είναι δυνατό σήμερα να θεωρούμε, ότι προστατεύουμε έναν οικισμό, δημιουργώντας μία ζώνη πυροπροστασίας πλάτους 10-15 μέτρων…
Με τις φλόγες να «πηδούν» πάνω από την Εθνική οδό Ιωαννίνων – Άρτας, χωρίς κανείς να το καταλάβει και με τις πυροσβεστικές δυνάμεις παρατεταγμένες στην άκρη του δρόμου, περιμένοντας τη φωτιά εκεί, αντιλαμβάνεται ο καθένας πως σε τέτοιες ακραίες συνθήκες μία ζώνη πλάτους 15 μέτρων δεν παρέχει καμία ουσιαστική προστασία…
Αν πρόκειται λοιπόν να γίνουν αντιπυρικές ζώνες στους οικισμούς, αυτές θα πρέπει να έχουν πλάτος άνω των 50 μέτρων, όπως όμως και η αποψίλωση που πρέπει να γίνει εκατέρωθεν του δικτύου μέσης και υψηλής τάσης του ΔΕΔΔΗΕ…
Αν δεν τα κάνουμε αυτά, δεν έχει κανένα νόημα να συζητάμε… Απλώς θα περιμένουμε πότε θα έρθει η επόμενη φορά που θα έχουμε ξανά τα ίδια…
Για εμάς τους μεγαλύτερους σε ηλικία, για την προηγούμενη γενιά των φιλάθλων του ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ που έζησε τα πολλά «πέτρινα χρόνια» της ομάδας, όσα έγιναν και όσα αισθανθήκαμε την Τρίτη το απόγευμα στους «Ζωσιμάδες» έχουν ξεχωριστή σημασία…
Γι’ αυτό και κατά την είσοδο των ομάδων στον αγωνιστικό χώρο, με τα 12 παλικαράκια να φορούν τη φανέλα με τον «ταύρο στο στήθος», πολλά μάτια δάκρυσαν…
Κάποιοι πιστεύουν ότι αυτά είναι για τους ρομαντικούς του ποδοσφαίρου…
Κάποιοι άλλοι πιστεύουν ότι στην πόλη δεν υπάρχουν περισσότερα από 1.500 άτομα που ασχολούνται με τον ΠΑΣ…
Δεν είναι έτσι, γιατί ποτέ δεν ήταν, αλλά ούτε και πρόκειται να γίνει έτσι, όσο κι αν κάποιοι θα το ήθελαν…
Το DNA της πόλης των Ιωαννίνων που πάσχιζε λίγο πριν την Μεταπολίτευση και μετά από αυτήν να βγει από το καβούκι της και να ανοιχτεί στον έξω κόσμο, είναι στενά συνδεδεμένο με την ιστορία και τον μύθο του «Άγιαξ της Ηπείρου» και ό,τι αυτή η ομάδα έχει χαρίσει στον κόσμο της και στην πόλη…
Ας μας πουν όλοι αυτοί οι ειδήμονες λοιπόν, μία άλλη εκδήλωση που θα μπορούσε να συγκεντρώσει 3.500 κόσμο στις 19 Αυγούστου, σε περίοδο αδειών, σε ημέρα και ώρα με ανοιχτή την αγορά, για να δουν μία δράκα πιτσιρικάδων που μέχρι πριν λίγους μήνες ήταν στην κερκίδα φωνάζοντας συνθήματα, να αγωνίζονται για την ομάδα της πόλης τους!
Γιατί οι ομάδες της επαρχίας που κουβαλούν κόσμο πίσω τους, που συγκινείται και μπαίνει μπροστά στα δύσκολα, που γεννήθηκαν από αυτόν και συνεχίζουν να στηρίζονται σε αυτόν, δεν πρόκειται ποτέ να σβηστούν από τον χάρτη!
