Το ότι η περιοχή μας θα βρεθεί στο «κόκκινο» αναφορικά με την καταγραφή των κρουσμάτων, ήταν εν πολλοίς λογικό και αναμενόμενο…
Από τη στιγμή, που οι μετακινήσεις των πολιτών είναι άνευ περιορισμών και η καλή διαχείριση τους προηγούμενους μήνες δημιούργησε μία αίσθηση χαλαρότητας και ασφάλειας, ήταν δεδομένο, ότι θα βρεθούμε σε δύσκολη κατάσταση…
Φανταζόμαστε, ότι σύντομα, θα ανακοινωθούν και μέτρα στην περιοχή, ανάλογα με αυτά σε άλλες περιοχές, όπως λουκέτο στα καταστήματα στις 12 το βράδυ, μάσκες σε εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους κ.λπ…
Πέρα από τις εκκλήσεις και τις συστάσεις προς τους πολίτες, πέρα από τις συστάσεις προς τους μαθητές, καλό θα είναι να υπάρξει κάποια στιγμή και μία συντονισμένη διεκδίκηση από το υπ. Παιδείας…
Εκτός αν θεωρούν, ότι το να πάμε όλη τη χρονιά με μισάνοιχτα σχολεία, πότε λόγω του ιού και πότε λόγω των καταλήψεων, συνιστά μία φυσιολογική συνθήκη…
Και η διεκδίκηση να είναι προς μία και μόνη κατεύθυνση. Να βρεθεί λύση με επιπλέον προσλήψεις εκπαιδευτικών, ώστε όπου απαιτείται να «σπάσουν» τα μεγάλα τμήματα στα δύο…
Με δεδομένες τις συνθήκες, που έχουν ήδη δημιουργηθεί, είναι εύκολο να βρεθούν λύσεις και στο ωράριο λειτουργίας και στην κάλυψη της ύλης…
Και παράλληλα θα δοθεί και μία «απάντηση» στην ανησυχία που εκφράζουν οι μαθητές μέσω των αιτημάτων τους στις καταλήψεις…
Αλλά μιας και ο λόγος για τις καταλήψεις που ξεκίνησαν φέτος νωρίτερα από κάθε άλλη φορά, ας είναι περισσότερο προσεκτικοί και οι μαθητές και όσοι τους υποκινούν ή τους παρακινούν…
Όχι στα αιτήματά τους, αλλά στη συμπεριφορά τους… Θεμιτή η κατάληψη, κατακριτέα και καταδικαστέα όμως κάθε πράξη βανδαλισμού…
Η αρχή έγινε την προηγούμενη εβδομάδα στο Πολυκλαδικό όπου είχαμε τις σημαντικές φθορές στην είσοδο, σε πόρτες και εξοπλισμό του σχολείου, αλλά και «επιδρομή» και πλιάτσικο στο κυλικείο…
Και συνεχίστηκε το σαββατοκύριακο σε άλλα σχολεία της πόλης…
Προφανώς, θα πρέπει να γίνει κοστολόγηση των ζημιών και επιμερισμός σε όσους έχουν την ευθύνη γι’ αυτές…
Και κατά την άποψή μας, όταν δεν υπάρχει γνωστός ή γνωστοί δράστες, ή όταν δεν αναλαμβάνουν οι ίδιοι την ευθύνη, τότε ο επιμερισμός θα πρέπει να γίνεται σε όλους ανεξαιρέτως…
Επειδή έχουμε περάσει κι εμείς τα χρόνια και τις στιγμές των καταλήψεων, αυτό που πάντα μας απασχολούσε και που τελικά γινόταν το κύριο αντικείμενο της κατάληψης ήταν η αδυναμία μας, να διασφαλίσουμε ότι το κτήριο θα παραδοθεί, όπως το παραλάβαμε…
Με μεγάλη μας λύπη διαπιστώνουμε, ότι ειδικά τη δεδομένη χρονική στιγμή, είναι το τελευταίο που τους απασχολεί…
Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
