Καλά, δεν είναι και προς θάνατον, ότι δεν κατέληξε στην περιφέρεια Ηπείρου, το ακίνητο των αποθηκών της ΑΤΕ στη συνοικία της Ανθούπολης…
Ανοιχτή διαδικασία δημοπρασίας ήταν άλλωστε, ενδιαφέρον θα μπορούσε να επιδείξει οποιοσδήποτε, το έκανε, το πήρε και να το χαρεί με υγεία…
Καταλαβαίνουμε, ότι ενδεχομένως είχαν καλλιεργηθεί προσδοκίες για το συγκεκριμένο ακίνητο και τη δημιουργία ενός αθλητικού χώρου, αλλά δε σημαίνει, ότι χάθηκε κι ο κόσμος…
Εκεί κοντά άλλωστε, υπάρχει ένα ακίνητο ιδιοκτησίας της περιφέρειας, που έχει συζητηθεί από όσο ξέρουμε, για το ενδεχόμενο να φιλοξενήσει εκεί κάποιες αθλητικές εγκαταστάσεις ή ακόμη και το κλειστό του Ελληνικού…
Για το οποίο σημειωτέον, λες και έχει σταματήσει ο χρόνος, κάτι λογικό εξαιτίας της πανδημίας, αλλά δε γίνεται να τα ρίχνουμε όλα σε αυτήν…
Επειδή το έργο το έχουμε ξαναδεί σε πολλές εκφάνσεις στο παρελθόν, δεν τρέφουμε και πολλές ελπίδες, ότι κάτι διαφορετικό θα γίνει και τώρα…
Η περίπτωση με τη ρύπανση της λίμνης με πετρέλαιο, απλώς προστίθεται στη χορεία όλων των περιπτώσεων που έχουν καταγραφεί και άλλων πολλών περισσότερων, που δεν τις πήρε ποτέ μυρωδιά κανείς…
Εδώ από την θητεία του Παπασταύρου στο δημαρχείο αναζητά η ΔΕΥΑΙ όσους δεν έχουν συνδεθεί με το δίκτυο αποχέτευσης και δεν έχει καταφέρει να επιβάλλει ούτε ένα πρόστιμο, θα εντοπίσει τον δράστη ή την πηγή της ρύπανσης σε μισή μέρα;
Ακόμη θυμόμαστε εκείνη τη ρομποτική κάμερα της ΔΕΥΑΙ που είχε τη δυνατότητα να κινείται μέσα στους αγωγούς ομβρίων, για να εντοπίζει διαρροές, βλάβες, αλλά και εστίες ρύπανσης…
Όπως και τους φακέλους με τα στοιχεία των ιδιοκτητών που δεν είχαν συνδεθεί με το δίκτυο και πηγαινοερχόταν μεταξύ Δημαρχείου και Δικαστικού Μεγάρου…
Οι φάκελοι φυσικά, όχι οι υπεύθυνοι… Δεν τα γράφουμε με κακή διάθεση ή μεμψιμοιρία, αλλά γιατί αυτή ακριβώς είναι η αλήθεια…
Όπως αλήθεια είναι, ότι στη συνάντηση της Πέμπτης στο δημαρχείο της πόλης μεταξύ των επικεφαλής των δημοτικών παρατάξεων και αρμόδιων αντιδημάρχων, επιβεβαιώθηκε το χάσμα…
Είμαστε αν όχι οι πρώτοι, σίγουρα από τους πρώτους, που ασκήσαμε και ασκούμε σκληρή κριτική στη δημ. αρχή για διάφορα ζητήματα…
Και για το συγκεκριμένο, ειδικά σε ό,τι σχετίζεται με τη σύσταση ενός νέου ΦΟΔΣΑ, έχουμε γράψει, ότι θα πρέπει να είναι η τελευταία επιλογή, ως έσχατη λύση… Μπορεί να χρησιμοποιείται η νομοθετική ρύθμιση, ωε εκβιασμός; Στην πολιτική όλα γίνονται…
Αλλά, γιατί θα πρέπει να αποδεχθεί η δημ. αρχή, οποιαδήποτε λύση ή πρόταση με τεράστιο κόστος και δέσμευση 10ετίας(!) για κάτι που είναι διάτρητο εξαρχής και επί της ουσίας και επί της διαδικασίας, ειλικρινά, δε μπορούμε το καταλάβουμε…
Και προφανώς, στο συγκεκριμένο ζήτημα, το ξαναγράφουμε, να το πάει μέχρι το τέλος…
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
