Στις αρχές της εβδομάδας πιστέψαμε, ότι δε θα χρειαστεί να πάμε ακόμη πιο πίσω από το 2001 και την απόφαση Λαλιώτη, για να βρούμε κάτι σχετικό με τη Δομπόλη…
Εμείς δεν το κάναμε, αλλά το έκανε το Πανεπιστήμιο, με τις πρυτανικές αρχές να (μας) λένε προχθές, όταν γνωστοποίησαν και τη δική τους πρόταση για την διεκδίκηση χώρων του κτιρίου, ότι υπάρχει σχετική απόφαση του νομαρχιακού συμβουλίου, που αναφέρεται ακριβώς σε αυτό…
Στο ότι όταν ανακατασκευαστεί το κτίριο, θα έχει ρόλο και λόγο και το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων…
Μία απόφαση κάπου στο 1997, όπως μας είπαν και δεν αμφισβητούμε καθόλου, ότι ισχύει…
Πρόλαβαν βέβαια να εμφανιστούν κάποιοι άλλοι, λέγοντας από που κι ως που να διεκδικήσει το Πανεπιστήμιο χώρο στο κτίριο, που ουδέποτε του ανήκε…
Λες και ανήκε ποτέ στην περιφέρεια ή στον δήμο και μόνον αυτοί έχουν το προνόμιο της διεκδίκησης ή της απόφασης για το τι θα γίνει…
Για το Πανεπιστήμιο όμως υπάρχουν σοβαρότερα ζητήματα αυτή την περίοδο και στον κίνδυνο που διατρέχουν πέντε Τμήματά του, λόγω του νέου τρόπου εισαγωγής, θα θέλαμε να σταθούμε…
Προφανώς, από αυτά που εμείς αντιλαμβανόμαστε, ο κίνδυνος όχι μόνον είναι υπαρκτός, αλλά πολύ μεγαλύτερος από αυτόν, που αφήνει να φανεί η διοίκηση του Ιδρύματος…
Εκείνο που δεν μπορέσαμε να κατανοήσουμε επαρκώς είναι εάν στις πρυτανικές αρχές υπάρχει μία κοινή γραμμή ή δύο…
Και για τα πέντε Τμήματα που κινδυνεύουν, αλλά και για την απώλεια του 22% περίπου του σημερινού αριθμού των φοιτητών…
Ο πρύτανης Τρ. Αλμπάνης και ο αντιπρύτανης Σπ. Γεωργάτος περιέγραψαν με δραματικούς τόνους την προοπτική απαξίωσης των πέντε Τμημάτων, ειδικά εάν δεν υλοποιηθεί ο στρατηγικός σχεδιασμός του Πανεπιστημίου που προβλέπει την ενίσχυσή τους, ώστε να διατηρηθούν ζωντανά…
Οι δε άλλοι δύο αντιπρυτάνεις Μ. Πασχόπουλος και Στ. Νικολόπουλος είπαν κάτι άλλο. Ο μεν πρώτος, ότι με το νέο σχέδιο του υπουργείου, το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων βγαίνει πιο δυνατό, αφού θα είναι το τρίτο μεγαλύτερο στη χώρα, πίσω από το Καποδιστριακό και το ΑΠΘ…
Ενώ ο δεύτερος δήλωσε συγκρατημένα αισιόδοξος, ότι αυτή η μείωση του αριθμού των φοιτητών, θα είναι παροδική και πως με την ενίσχυση των Τμημάτων, ο αριθμός θα επανέλθει στα σημερινά επίπεδα…
Και οι τέσσερις δηλαδή συμφωνούν, ότι ο στρατηγικός σχεδιασμός μπορεί να δώσει απαντήσεις στις προοπτικές αυτών των Τμημάτων, αλλά η προσέγγισή τους, επί του νομοσχεδίου, είναι διαφορετική…
Τουλάχιστον ως προς τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις που μπορεί να έχει για την ακαδημαϊκή λειτουργία των Σχολών και Τμημάτων…
Ας το κρατήσουμε αυτό, γιατί θα (ξανα)έρθουν οι πρυτανικές εκλογές και φανταζόμαστε, ότι και αυτά θα αποτελέσουν αντικείμενο συζήτησης και αντιπαράθεσης…
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
