Επειδή το πολύ το κυρ ελέησον, το βαριούνται όλοι και όχι μόνον ο παπάς, αντιγράφουμε από την Τιτ. Τζιάλλα και την συνάδελφο τοπική εφημερίδα «Η.Α», για την απαγόρευση κυκλοφορίας στα τρία γνωστά σημεία της πόλης και τον ορυμαγδό των αντιδράσεων πολιτών και αυτοδιοικητικών…
«Επαναπαυμένοι μέσα στη μακαριότητα των χαμηλών αριθμών και των ευοίωνων προβλέψεων, αντί να μετράμε φέρετρα και να μην βρίσκουμε χώρο να θάψουμε τους νεκρούς μας, έχουμε την πολυτέλεια να διχαζόμαστε για τον περιφρουρημένο παραλίμνιο, την απροσπέλαστη περιφερειακή και το κλειστό δάσος του Φρόντζου».
Αυτό ακριβώς… Κάθε πικραμένος ή στεναχωρημένος βρήκε ευκαιρία να επαναστατήσει για την απαγόρευση, κλείνοντας τα μάτια σε ό,τι έχει γίνει μέχρι σήμερα στην Ελλάδα, στην Ιταλία, την Ισπανία ή ακόμη και δίπλα μας, στη Δυτ. Μακεδονία…
Ενώ ακούμε και σεβόμαστε τις επιστημονικές απόψεις των ειδικών για τον κορωνοϊό, μας βγαίνει ο «επαναστάτης εαυτός» στο άκουσμα και μόνο της απαγόρευσης και όποιον πάρει η μπάλα…
Αν δεν είχαμε προλάβει βέβαια γενικώς, ως χώρα, να λάβουμε τα μέτρα, οι ίδιοι θα ήταν στην απέναντι και πάλι πλευρά, να κατηγορήσουν τους υπεύθυνους, γιατί καθυστέρησαν…
Μετά την «Ενότητα Πολιτών», απέστειλε και η παράταξη «Ιωάννινα 2023» την πρότασή της για το Πάρκο Πυρσινέλλα…
Δε μένει μόνο στη στείρα κριτική για τον επικοινωνιακό χειρισμό του θέματος και στο ότι ο χρόνος είναι ανεπαρκής για να συζητηθεί η πρόταση, αλλά κάνει και μερικές βασικές παρατηρήσεις που φανερώνουν τις δικές της σκέψεις…
Τονίζει λοιπόν η παράταξη Καλογιάννη, ότι το Πάρκο Πυρσινέλλα, πρέπει να αξιοποιηθεί στο πλαίσιο ενός ενοποιημένου σχεδιασμού με το στρατόπεδο Βελισσαρίου…
(Ξανα)προτείνει λοιπόν, να κινηθεί η διαδικασία παραχώρησης του συνόλου του στρατοπέδου στην πόλη και να προκηρυχθεί διεθνής αρχιτεκτονικός διαγωνισμός για την αξιοποίηση της ενοποιημένης αυτής έκτασης.
Ένα βασικό στοιχείο διαφεύγει… Δεν κάνει μία εκτίμηση για το χρόνο που εκτιμά, ότι θα απαιτηθεί για να φτάσουμε στην παραχώρηση του στρατοπέδου, να σχεδιάσουμε συνολικά, να μελετήσουμε και να υλοποιήσουμε…
Γιατί, η παραχώρηση του στρατοπέδου, το ξέρουμε όλοι, ότι δεν είναι μία εύκολη υπόθεση, ούτε και κάτι που μπορεί να γίνει άνευ όρων και χαριστικά…
Ακόμη και σήμερα να πει η κυβέρνηση, το υπ. Εθνικής Άμυνας και το ΤΕΘΑ (το Ταμείο των Αξιωματικών) ότι παραχωρείται το στρατόπεδο, θα χρειαστούν στην καλύτερη περίπτωση δύο – τρία χρόνια, να περιμένουμε…
Αφήστε δε, που ο γράφων έχει τη βεβαιότητα, ότι το στρατόπεδο δεν πρόκειται ποτέ να παραδοθεί στο δήμο, για διάφορους λόγους, πλην ίσως ενός μικρού τμήματος, στη βορειοανατολική του πλευρά, που έχει πάψει να χρησιμοποιείται εδώ και χρόνια…
Με αυτά που έχουμε σήμερα και τις δυνατότητες που υπάρχουν, μπορούμε να κάνουμε κάτι για το Πάρκο και αν ναι, ποιο μπορεί να είναι αυτό; Ας αποφασίσουμε να συζητήσουμε για αυτά που θέλουμε και μπορούν να γίνουν και όχι για αυτά που θα θέλαμε να γίνουν εάν και εφόσον συνέτρεχαν όλες οι προϋποθέσεις…
