Αν ήμασταν στη θέση του δημάρχου Ζίτσας, θα παίρναμε τη χθεσινή δήλωση του περιφερειάρχη κ. Καχριμάνη και θα την επισυνάπταμε μαζί με τις επιστολές για την αλλαγή του Νόμου Μανιάτη, που αφορούν στην κατανομή των ανταποδοτικών που προκύπτουν από έργα κοινής ωφέλειας, όπως το φυσικό αέριο ή οι γεωτρήσεις…
Όταν ο περιφερειάρχης Ηπείρου, που έχει σημαίνοντα λόγο στην ΕΝΠΕ και (φανταζόμαστε ότι έχει ακόμη) στην Κυβέρνηση, το λέει ξεκάθαρα, ότι τα ανταποδοτικά δε θα πρέπει να δίνονται στις περιφέρειες, αλλά στους δήμους, το παίρνεις και το κάνεις Ευαγγέλιο…
Είναι τεράστιο το θέμα, όχι σε συμβολικό, αλλά σε ουσιαστικό επίπεδο…
Να φανταστείτε, ότι το ποσό που προέκυπτε για τον δήμο Ζίτσας από τα ανταποδοτικά για το αιολικό πάρκο στον Κασιδιάρη, έφτανε τις 400.000 ευρώ!
Όπου σημειωτέον, στα όρια του δήμου Ζίτσας ανήκει μικρότερη έκταση ανεμογεννητριών, σε σχέση με τον δήμο Πωγωνίου…
Δεν είναι να τα πετάει κανείς τόσα χρήματα, ούτε να αδιαφορεί… Και ίσως θα έπρεπε την παρέμβαση αυτή προς την Κυβέρνηση να την κάνει η ΚΕΔΕ και όχι ένας μικρός δήμος…
Μία άλλη παρέμβαση που «έπιασε τόπο», μπορεί να μην έγινε θεσμικά, αλλά το σημαντικό είναι, ότι απέδωσε αποτέλεσμα…
Είχαμε γράψει αμέσως μετά τις επετειακές εκδηλώσεις της 28ης Οκτωβρίου στα Γιάννενα, για τη συζήτηση που είχαν στο γραφείο του περιφερειάρχη ο Πρωθυπουργός, με τον Αλ. Καχριμάνη, τον Μ. Ελισάφ, παρουσία των βουλευτών Γ. Αμυρά, Μαρ. Κεφάλα και Στ. Καλογιάννη, στην οποία έτυχε να είμαστε παρόντες…
Εκεί τέθηκε το ζήτημα των ασφαλιστικών εισφορών στον ΟΑΕΕ για τα καφενεία στα χωριά, με τον Κυρ. Μητσοτάκη να λέει, ότι θα ζητήσει ρύθμιση από τον Κων. Χατζηδάκη, για τα χωριά με πληθυσμό κάτω των 300 μόνιμων κατοίκων…
Όπως και τελικά έγινε. Η απόφαση που έλαβε η αρμόδια Γεν. Διεύθυνση του υπ. Εργασίας και γνωστοποίησε χθες ο αντιπεριφερειάρχης κ. Σιαράβας, προβλέπει τη δυνατότητα της αποκλειστικής ασφάλισης στον ΟΓΑ για τους ιδιοκτήτες – διαχειριστές των καφενείων στα χωριά…
Και πολύ σωστά, έτσι όπως το είχαμε τοποθετήσει κι εμείς στη στήλη στις αρχές Νοεμβρίου, το ζήτημα δεν είναι οικονομικό, αλλά πρωτίστως κοινωνικό…
Είναι ευχάριστο, που αρκετοί φαίνεται να το έχουν πιάσει το νόημα και γι’ αυτό ακούμε όλο και περισσότερες φορές, δηλώσεις, για τον ρόλο στη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής και των συνεκτικών δεσμών που παίζουν τα καφενεία στα χωριά…
Απλώς, το λάθος που κάνουμε κι εμείς και οι περισσότεροι είναι που νομίζουμε, ότι η εικόνα των χωριών είναι αυτή που συναντάμε τις ημέρες του Δεκαπενταύγουστου στις πλατείες τους, που συνήθως έχουν πολύ κόσμο…
Αν δεν επισκεφθείς όμως ένα χωριό στην Κόνιτσα, τα Τζουμέρκα, τη Λάκκα Σούλι ή τα Κουρεντοχώρια μέσα στο καταχείμωνο, δεν πρόκειται να προσλάβεις την πραγματική εικόνα τους, άρα και την καθημερινότητα που βιώνουν οι λιγοστοί μόνιμοι κάτοικοι…
Μπορεί να μην είναι η λύση που αναζητούσαν όσοι διατηρούν καφενείο στο χωριό ή σκέφτονται να λειτουργήσουν στο μέλλον, είναι όμως μία σημαντική ανάσα και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί…
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
