Όσο κι αν το περιμένεις, δε μπορείς παρά να ξαφνιάζεσαι και να λυπάσαι…
Η πόλη θρηνεί την απώλεια του Δημάρχου της, Μωυσή Ελισάφ και πολύς κόσμος θρηνεί την απώλεια ενός καλού φίλου…
Δεν ήταν καλά τα πράγματα από την πρώτη στιγμή, που άρχισε αυτόν τον αγώνα ο Μ. Ελισάφ πλην όμως πάντα υπάρχει η ελπίδα για κάτι καλύτερο…
Το οποίο δεν ήρθε ποτέ και φτάσαμε στη χθεσινή ημέρα που έμελλε να είναι και η τελευταία στη ζωή του Δημάρχου…
Είναι βαρύ το πέπλο της θλίψης που απλώνεται πάνω από την πόλη με το θάνατο του Μ. Ελισάφ και όχι απλώς, επειδή ήταν ο Δήμαρχός της…
Αλλά επειδή υπήρξε ένας κορυφαίος επιστήμονας, ένας άνθρωπος με πλατιά κοινωνική και πολιτική δράση, ένας άνθρωπος του πνεύματος και της διανόησης…
Για το έργο και την προσφορά του θα μιλήσουν πολλοί άλλοι κι σίγουρα έχουν να πουν πολλά περισσότερα από αυτά που θα μπορούσαμε να γράψουμε εμείς…
Αυτό που μένει όμως για να κρατήσουμε και κρατάμε στην πραγματικότητα, δεν είναι άλλο από μία σχέση πραγματικής φιλίας που είχαμε αναπτύξει σταδιακά με το πέρασμα των ετών…
Η πρώτη μας γνωριμία έγινε όταν ήταν δημοτικός σύμβουλος με τον Φιλ. Φίλιο και κυρίως μέσα από την επιστημονική του δραστηριότητα και ενασχόληση…
Σταδιακά και αποκτώντας περισσότερο ενεργό ρόλο προεκλογικά το 2010 και με την νίκη του Φιλ. Φίλιου στον Δήμο Ιωαννιτών, η σχέση αυτή έγινε αναγκαστικά πιο στενή και συχνή, με την εκτίμηση στο πρόσωπό του να μεγαλώνει…
Στο μεσοδιάστημα των θητειών από το 2014 έως το 2019, που επέλεξε να μην έχει ενεργό παρουσία στα δημοτικά δρώμενα της πόλης, βρισκόμασταν πιο αραιά, αλλά ουδέποτε αισθανθήκαμε, ότι ήταν απόμακρος στη βοήθεια που του ζητούσαμε για τις ανάγκες του ρεπορτάζ, σχετικά με το επιστημονικό του αντικείμενο και την εξειδίκευσή του στην Παθολογία…
Κι αυτό δεν αφορά μόνο τον γράφοντα, αλλά αφορά στο σύνολο των εκπροσώπων του τοπικού Τύπου, το έργο των οποίων εκτιμούσε απεριόριστα και το έλεγε πολλές φορές…
Από το 2019 που εξελέγη Δήμαρχος, ο πρώτος μάλιστα στην ελληνική ιστορία Δήμαρχος Εβραϊκής καταγωγής, η σχέση αυτή έγινε πολύ πιο στενή, επίσης αναγκαστικά λόγω της επικαιρότητας…
Και σε αυτά τα χρόνια γνωρίσαμε και άλλες πλευρές της προσωπικότητάς του, όπως το πηγαίο χιούμορ του, που εμφανιζόταν σχεδόν πάντα όταν ανταμώναμε…
Το χιούμορ είναι διέξοδος για κάθε άνθρωπο και όχι μόνο στις εύκολες, χαλαρές στιγμές. Αλλά και στις πολύ δύσκολες…
Αισθανόμαστε μεγάλη θλίψη για το θάνατο του Μ. Ελισάφ, αλλά ταυτόχρονα και μία προσωπική ικανοποίηση και χαρά που είχαμε την τύχη να τον γνωρίσουμε και να μας τιμά με τη φιλία του και τον καλό του λόγο…
Αιωνία του η μνήμη…
Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
