«Τι βλέπεις;». Είναι μία κλασική ερώτηση προ εκλογών. Τη δέχομαι με ευχαρίστηση. Άλλωστε αν δεν είναι οι δημοσιογράφοι που τα ξέρουν όλα, ποιοι είναι! Πάντως ο κόσμος που ρωτάει, τις περισσότερες φορές είναι και καλοπροαίρετος είναι και κατανοεί το πλαίσιο μίας συζήτησης. Μίας συζήτησης που περιέχει δύο πράγματα που πρέπει να μάθουμε να τα ξεχωρίζουμε κάποτε: Τις διαπιστώσεις και τις προσωπικές γνώμες.
Οι διαπιστώσεις στηρίζονται πάνω σε στοιχεία και δεδομένα, συχνά προσβάσιμα από τους περισσότερους. Δεν είναι πλήρως αντικειμενικές ακριβώς γιατί δεν υπάρχει και πλήρης αντικειμενικότητα. Τα στοιχεία ενέχουν υποκειμενικότητα ανάλογα με το πώς «φωτίζονται» ή και πώς επιλέγονται. Παραμένουν όμως στοιχεία που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη με έναν ουδέτερο τρόπο ως ένα βαθμό και μέσα σε ένα κοινά παραδεκτό πλαίσιο.
Οι προσωπικές μας γνώμες είναι άλλη ιστορία. Όλοι μας έχουμε μία άποψη και συχνά τρέχουμε να την πούμε πρώτοι, να προλάβουμε να τη διατυπώσουμε, ίσως για να προκαταλάβουμε και τον άλλο. Καλύτερα πάντως είναι να διατυπώνεις τη γνώμη σου μετά από τις παρατηρήσεις και την παράθεση στοιχείων και δεδομένων. Από εκεί και πέρα, η προσωπική άποψη έχει μία αυτόνομη σημασία και αξία. Γιατί προκύπτει από τις γνώσεις και την εμπειρία και αυτό είναι σημαντικό.
Οπότε ρωτάμε κάποιον για το τι βλέπει, ακριβώς όταν του αναγνωρίζουμε ότι έχει τη δυνατότητα να εκφράσει άποψη. Κι αυτό στην ουσία θα έπρεπε να κάνουμε σε όλες μας τις συζητήσεις. Να μάθουμε να δουλεύουμε με στοιχεία, αλλά να πλαισιώνουμε με θέρμη και ενδιαφέρον και την έκφραση προσωπικών απόψεων. Έτσι πλουτίζουμε μία συζήτηση, έτσι αυξάνουμε τον πλούτο όσων προσλαμβάνουμε, έτσι κινούμαστε έξω από τα δικά μας κουτάκια και αποκτούμε μία διαφορετική θέαση της πραγματικότητας. Δεν είναι λίγο.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
