Στο ITV μίλησε αποκλειστικά ο Νεκτάριος Μαρκογιάννης, ο μοναδικός Έλληνας πιστοποιημένος φωτογράφος που ακολουθεί τις αποστολές του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών σε εμπόλεμες ζώνες και όχι μόνο.
Ο κ. Μαρκογιάννης μίλησε για τη δική του αλήθεια έτσι όπως την αντιλαμβάνεται μέσα από το φωτογραφικό του φακό, απαθανατίζοντας πρόσωπα, γεγονότα και καταστάσεις, που αποτυπώνουν μία στιγμή του χρόνου, που όπως λέει όμως αυτή η στιγμή μπορεί να ιδωθεί από πολλές διαφορετικές πλευρές και να «συμπυκνώσει» ταυτόχρονα πολλές ερμηνείες.
Γεννηθείς στο Μεσολόγγι όπου και ολοκλήρωσε την υποχρεωτική εκπαίδευση, ο Νεκτάριος βρέθηκε για σπουδές στα οικονομικά στη Μεγ. Βρετανία και για μία δεκαετία εργάστηκε στον τραπεζικό τομέα. Κάπου εκεί όμως επέλεξε έναν διαφορετικό εργασιακό χώρο και εντάχθηκε στο τμήμα διοίκησης και οργάνωσης του ΟΗΕ, έχοντας έτσι την ευκαιρία να δει από κοντά την πορεία μίας αποστολής του Οργανισμού στο Κόσοβο του 2008. Η φωτογραφία υπήρχε ως «μικρόβιο» από τα 12 του χρόνια και κάποια στιγμή επέλεξε να κάνει ένα μεταπτυχιακό στη φωτογραφία ντοκιμαντέρ που ήταν και το «κλικ» που έγινε στη ζωή του, για να στραφεί στη φωτογραφία.
Με μέντορά του τον σπουδαίο Έλληνα φωτογράφο Νίκο Οικονομόπουλο, παρακολουθώντας εργαστήρια της φωτογραφικής τέχνης μπήκε για τα καλά στον κόσμο της φωτογραφίας και μόλις βρέθηκε η ευκαιρία και πάλι μέσω του ΟΗΕ, ακολούθησε την πρώτη του αποστολή με τη νέα του ιδιότητα πλέον στο Νότιο Σουδάν και έκτοτε στο Ιράκ, τη Βιρμανία, την Αϊτή και αλλού.
«Το πιο δύσκολο κομμάτι στην πρώτη μου αποστολή στο Κόσοβο ήταν να αποκτήσω των εμπιστοσύνη των ανθρώπων για τους οποίους βρισκόμουν εκεί αλλά και να αντιμετωπίσω την άρνηση των αρχών που είχαν τους δικούς τους λόγους να μην επιθυμούν την επανεγκατάσταση πολιτών του Κοσόβου που είχαν φύγει στο εξωτερικό στη διάρκεια του πολέμου της Γιουγκοσλαβίας. Οι εμπειρίες μου από το Κόσοβο ήταν αυτές που μου άνοιξαν την πόρτα στη συνέχεια ώστε να ακολουθήσω το δρόμο της φωτογραφίας, θέλοντας όμως να αποκτήσω και τα τυπικά προσόντα. Κάπως έτσι βρέθηκα στο Νότιο Σουδάν σε μία συνθήκη εξαιρετικά δύσκολη για εμένα και στη συνέχεια σε πολλές άλλες περιοχές του πλανήτη», ανέφερε.
Η αγαπημένη φωτογραφία
Εκτός από τη συμμετοχή του στις αποστολές του ΟΗΕ ο Νεκτάριος Μαρκογιάννης, φωτογραφίζει και πρόσωπα και καταστάσεις, κρατώντας για τα προσωπικά του πρότζεκτ κάποιες επιλεγμένες φωτογραφίες και συμμετέχοντας σε εκθέσεις φωτογραφίας. Σε μία από αυτές στη Βαρκελώνη πριν μερικά χρόνια απέσπασε ένα διεθνές βραβείο για μία φωτογραφία που είναι και η αγαπημένη του όπως λέει, και την οποία συνόδεψε με τον τίτλο «Το όμορφο ψέμα της φωτογραφίας». Αυτό το έκανε γιατί όπως λέει «εμφανίστηκε μια γυναίκα πρόσφυγας στο Νότιο Σουδάν να έρχεται προς το μέρος μου, έχοντας γύρω της πολλούς στρατιώτες του ΟΗΕ ως συνοδεία, χωρίς στην πραγματικότητα όμως να απειλείται από κανέναν ή να συμβαίνει κάτι συνταρακτικό. Μόλις σήκωσα τη μηχανή μου, η γυναίκα αυτή, έπεσε στα γόνατα και άρχισε να κλαίει σπαρακτικά. Δε συνέβαινε όμως τίποτε εκείνη τη στιγμή, που να την απειλεί. Όταν έστειλε τη φωτογραφία αυτή σε μία έκθεση στη Βαρκελώνη τη συνόδεψε με τον τίτλο «Το όμορφο ψέμα της φωτογραφίας» γιατί τη συνόδευσα και με μία δεύτερη όπου φαίνεται ξεκάθαρα τι γινόταν γύρω της. Η φωτογραφία αυτή δε δημοσιεύτηκε ποτέ εκτός από την έκθεση γιατί θα μπορούσε να προκαλέσει διαφορετικά συναισθήματα για γεγονότα που δεν ήταν πραγματικά», προσθέτει.
Το τέλος που δεν έρχεται…
Ρωτήσαμε τον Νεκτάριο εάν στο μυαλό του έχει την ημέρα εκείνη που το ταξίδι του στη φωτογραφία στις αποστολές του ΟΗΕ μπορεί να τελειώσει και ταυτόχρονα και δικές του φωτογραφικές και προσωπικές αναζητήσεις.
«Δεν ξέρω αν τελειώνει ποτέ αυτό το ταξίδι, γιατί πέρα από τις αποστολές του Οργανισμού ασχολούμαι εδώ και 15 χρόνια με ένα προσωπικό πρότζεκτ που έχει να κάνει με τις θρησκείες. Ειλικρινά, δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιο τέλος γιατί αυτό ίσως είναι και μία δικαιολογία για να συνεχίσω να ταξιδεύω και να φωτογραφίζω», μας λέει.
Θα πρότεινε στα νέα παιδιά που έχουν αυτό το μικρόβιο της φωτογραφίας να ασχοληθούν με την εκδοχή του freelancer φωτογράφου; «Η απάντηση είναι πως όχι. Δεν έχω εργαστεί ποτέ ως freelancer αλλά θα σου πω από αυτά που βλέπω και ξέρω. Νομίζω πως κάθε freelancer είναι έρμαιο του photo editor και του τι εκείνος έχει στο μυαλό του για τη φωτογραφία που του έρχεται στα χέρια και αποτυπώνει μία συγκεκριμένη κατάσταση. Αυτός είναι και ο λόγος που με κάνει πολύ επιφυλακτικό…», κατέληξε ο Νεκτάριος στη σύντομη συζήτηση που είχαμε μαζί του.
Και η αγάπη για τη μουσική
Ο Νεκτάριος βρέθηκε για λίγες μόνο ώρες στην πόλη των Ιωαννίνων από την οποία όμως έχει πολλές αναμνήσεις από την παιδική του ηλικία, όταν ερχόταν για διακοπές, προκειμένου να παραλάβει μία χειροποίητη κιθάρα από τον Γιαννιώτη Σταύρο Ντούκα, ως ικανοποίηση ενός άλλου «μικροβίου» με τη μουσική αυτή τη φορά, καθαρά σε ερασιτεχνικό επίπεδο.
Οφείλουμε να εκφράσουμε θερμές ευχαριστίες στη διεύθυνση και το προσωπικό του ξενοδοχείου The Lake για την φιλοξενία για τις ανάγκες της συνέντευξης.
Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, από την εφημ. “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ” 16-4-2025
