Τέσσερα πράγματα που πρέπει να σκεφτείτε και τέσσερα που πρέπει να αποφύγετε
Ένα από τα μεγαλύτερα άγχη των γονιών κάθε φορά που ξεκινά το σχολείο είναι η ενδοσχολική βία. Ένα φαινόμενο που πάντα υπήρχε, μα τα τελευταία χρόνια έχουμε αρχίσει να συζητάμε ανοιχτά και χωρίς δισταγμούς.
Τι μπορεί να κάνει, λοιπόν, ένας γονιός όταν το παιδί του γυρίσει από το σχολείο και του πει: «Μπαμπά, μαμά, με χτυπούν στο σχολείο.»; Σίγουρα, να έχει χτίσει μια σχέση εμπιστοσύνης με το παιδί του, για να μπορέσει εκείνο να του μιλήσει ανοιχτά. Όμως, τι γίνεται από εκεί και πέρα;
H σελίδα στο Instagram @proper_education.gr, που μοιράζεται συμβουλές προς γονείς και εκπαιδευτικούς ξεκαθαρίζει το τι ακριβώς ορίζεται ως ενδοσχολική βία και παρουσιάζει τα τέσσερα βήματα που πρέπει να ακολουθούμε και τα τέσσερα που πρέπει να αποφεύγουμε αν το παιδί μας έχει πέσει θύμα bullying.
«Η ενδοσχολική βία ένα αρκετά συχνό φαινόμενο που μπορεί να ξεκινήσει από πολύ μικρές τάξεις (π.χ. νηπιαγωγείο) και να διαβαθμιστεί όσο μεγαλώνουν οι ηλικίες. Αρχικά, πρέπει να διευκρινίσουμε τι ορίζεται ως βία: βία δεν σημαίνει μόνο το να χτυπάμε κάποιον, αλλά και να τον βρίζουμε/ μειώνουμε/ κοροϊδεύουμε (λεκτική βία), να τον σπρώχνουμε, να του τραβάμε τα μαλλιά, να τον φτύνουμε, να τον κλωτσάμε, να του πετάμε αντικείμενα (σωματική βία), καθώς επίσης και να του καταστρέφουμε αντικείμενα (συναισθηματική βία).
Για να την αντιμετωπίσουμε πρέπει να κινηθούμε πολύ γρήγορα, αν ενημερωθούμε για την ύπαρξή της, αλλά πάντα με τον σωστό τρόπο και αποφεύγοντας τα αντίποινα», αναφέρεται αρχικά στη σχετική ανάρτηση.
Τι πρέπει να κάνετε αν το παιδί σας πει πως είναι θύμα ενδοσχολικής βίας:
Ζητήστε λεπτομέρειες: «Πόσες φορές έγινε, πόσο συχνά, με ποια αφορμή; Πόσα παιδιά συμμετείχαν; Έχει δει κάποιος κάτι στο σχολείο; Μίλησες σε κάποιον άλλο γι’ αυτό;». Όσο περισσότερα γνωρίζετε, τόσο καλύτερα θα μπορείτε να αντιδράσετε και να βοηθήσετε το παιδί σας.
Μιλήστε με τον/την εκπαιδευτικό. Εξηγήστε την κατάσταση και ζητήστε του να προσέξει περισσότερο, ώστε να αποφευχθεί παρόμοιο περιστατικό. Αν χρειαστεί ενημερώστε και τον διευθυντή. Προσοχή, όχι με δεικτικό και αγενή τρόπο. Και οι δύο νοιάζεστε για το καλό των παιδιών.
Εάν το περιστατικό επαναληφθεί επικοινωνήστε με τους γονείς του παιδιού «θύτη». Με ήρεμο τόνο εξηγήστε την κατάσταση και ζητήστε να λάβουν τα μέτρα τους.
Σε σύντομο χρονικό διάστημα ρωτήστε το παιδί αν συνέβη ξανά κάτι αντίστοιχο. Τα παιδιά συχνά ντρέπονται να «ανοιχτούν» για όσα τα απασχολούν, οπότε είναι απαραίτητο να επαναφέρετε το ζήτημα.
Τι δεν πρέπει να κάνετε
Μην αγνοήσετε το παιδί σας. Ίσως πιστεύετε πως η ιστορία δεν είναι αληθινή ή είναι παρατραβηγμένη. Μπορεί να θεωρείται πως είναι μια δικαιολογία, για να μην πάει στο σχολείο -συμβαίνουν και αυτά. Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό ζήτημα που πρέπει να ερευνηθεί. Κι αν το παιδί έχει πει ψέματα, είναι μια πολύ καλή αφορμή να εξηγήσετε το γιατί πρέπει να αποφεύγονται τα ψέματα, ειδικά για κάτι τόσο σοβαρό.
Μην ρίξετε ευθύνες σε εκείνο. Φυσικά και πρέπει να μάθετε τι ακριβώς συνέβη, αλλά όχι να περάσει στο παιδί πως η βία είναι μια λογική συνέπεια για οποιαδήποτε πράξη.
Μην μιλήσετε απευθείας στο άλλο παιδί. Είναι μια κίνηση που ορισμένες φορές μας «βγαίνει» αβίαστα, αλλά δεν είναι η σωστή. Μάλιστα, μπορεί να οδηγήσει σε τροπή που δεν είχαμε φανταστεί και δεν θα έχει καλό αποτέλεσμα για κανέναν.
Μην έρθετε σε έντονη αντιπαράθεση με τους γονείς του άλλου παιδιού. Δυστυχώς, συχνά, οι γονείς εμπλέκονται στους καβγάδες των παιδιών τους, ακόμα και όταν βρίσκονται στο σχολείο, με πολύ άσχημα αποτελέσματα. Αυτό είναι το χειρότερο παράδειγμα που μπορείτε να δώσετε στο παιδί σας, καθώς δεν θα μάθει να λύνει τις διαφορές του με διάλογο. Ακόμα και αν δεν μπορείτε να συνομιλήσετε με τους άλλους γονείς, αν είναι προκλητικοί ή μη συνεννοήσιμοι θα πρέπει να δείξετε υπομονή.
