Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι εξέτασαν τους ιατρικούς φακέλους 280.000 παιδιών που γεννήθηκαν στην Φινλανδία από το 1995 έως το 2000.
Διαπίστωσαν ότι οι ακαδημαικές επιδόσεις όσων είχαν γεννηθεί με τεχνικές υποβοηθούμενης αναπαραγωγής ήταν υψηλότερες συγκριτικά με τα υπόλοιπα παιδιά. Από την άλλη μεριά ωστόσο τα παιδιά αυτά ήταν ελαφρώς πιο επιρρεπή σε ψυχικές διαταραχές όπως οι αγχώδεις διαταραχές και η κατάθλιψη.
Οι ερευνητές παρακολούθησαν τα παιδιά από τη γέννησή τους μέχρι τα 18 τους.
Εκτιμούν ότι οι υψηλότερες ακαδημαικές επιδόσεις των παιδιών που γεννήθηκαν με εξωσωματική γονιμοποίηση ενδεχομένως οφείλεται στο γεγονός ότι προέρχονταν από πιο εύπορες οικογένειες που ήταν σε θέση να αναλάβουν το κόστος της εξωσωματικής γονιμοποίησης.
Όσο για την ελαφρώς υψηλότερη συχνότητα ψυχικών διαταραχών, αυτή παρέμεινε ακόμη και όταν αυτά παιδιά συγκρίθηκαν με τα παιδιά που συνελήφθησαν φυσιολογικά. Ενδεχομένως σύμφωνα με τους ερευνητές αυτή η διαφορά να οφείλεται στο γεγονός ότι οι γονείς που υποβάλλονται σε εξωσωματική δίνουν μεγαλύτερη προσοχή στις ανάγκες υγείας των παιδιών και πραγματοποιούν περισσότερα ιατρικά ραντεβού.
Τα στοιχεία που εξέτασαν οι ερευνητές αφορούσαν 266.925 παιδιά που συνελήφθησαν φυσιολογικά από το 1995 έως το 2000 καθώς και 13.757 που γεννήθηκαν με μεθόδους υποβοηθούμενης αναπαραγωγής. Οι ερευνητές εξέτασαν τις σχολικές τους επιδόσεις ως την ηλικία των 16 ή 18 ετών.
Τα αποτελέσματα, που δημοσιεύθηκαν στο European Journal of Population, δείχνουν ότι τα παιδιά που γεννήθηκαν με μεθόδους υποβοηθούμενης αναπαραγωγής είχαν υψηλότερο μέσο όρο βαθμολογίας (8 έναντι 7,7 των παιδιών με φυσιολογική σύλληψη), ήταν λιγότερο πιθανό να εγκαταλείψουν το σχολείο (2,4% έναντι 3,6%) και λιγότερο πιθανό να έχουν φύγει από την οικογενειακή εστία στα 18 (11% έναντι 17%).
Πέρα από την ακαδημαική τους υπεροχή ωστόσο, ήταν κατά 1% πιο πιθανό να έχουν διαγνωστεί με κάποια ψυχική διαταραχή (αγχώδη διαταραχή ή κατάθλιψη) συγκριτικά με τα παιδιά που είχαν συλληφθεί φυσιολογικά (10% έναντι 9%).
Αν και οι ερευνητές δεν έχουν εξήγηση γι’ αυτή τη μικρή μεν αλλά σημαντική διαφορά, εντούτοις εικάζουν ότι το στρες και η ψυχική φόρτιση των γονιών που υποβάλλονται στη δοκιμασία της εξωσωματικής ενδεχομένως αυξάνει και τον κίνδυνο ψυχικών νόσων για το παιδί.
