Είναι γνωστό ότι τα βιώματα της παιδικής ηλικίας επηρεάζουν την προσωπικότητά μας στην ενήλικη ζωή.
Δεν προκαλεί εντύπωση ο ισχυρισμός ότι οι εμπειρίες και τα βιώματα της παιδικής ηλικίας διαμορφώνουν έναν άνθρωπο, επηρεάζοντας τον χαρακτήρα, τη συμπεριφορά και τις επιλογές που θα κάνει στη μετέπειτα ζωή του. Αυτό φαίνεται να επιβεβαιώνει νέα έρευνα, σύμφωνα με την οποία η στέρηση και η ανέχεια που μπορεί να βιώσει ένα παιδί οδηγεί στην υιοθέτηση παρορμητικής συμπεριφοράς μελλοντικά.
Σύμφωνα με προηγούμενες έρευνες, ο παρορμητισμός σχετίζεται με συγκεκριμένες, ανθυγιεινές συνήθειες ζωής. Για παράδειγμα, οι παρορμητικοί άνθρωποι τείνουν να ξοδεύουν περισσότερα για φαγητό και ιδιαίτερα ανθυγιεινά τρόφιμα, με υψηλή θερμιδική αξία.
Στη νέα μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο Scientific Reports, οι ερευνητές θέλησαν να αναδείξουν τη σχέση μεταξύ παιδικής ανέχειας και παρορμητισμού. Παλαιότερες μελέτες είχαν υποστηρίξει ότι τα παιδιά που βιώνουν φτώχεια και διατροφική ανασφάλεια έτειναν να έχουν υψηλότερο δείκτη μάζας σώματος ως ενήλικες συγκριτικά με όσα δεν βίωναν ανάλογες καταστάσεις.
Οι μελετητές εξέτασαν 146 παιδιά, 8 ετών κατά μέσο όρο, από φτωχές περιοχές της Αγγλίας και τα συνέκριναν με παιδιά που ζούσαν σε κάποιες από τις πιο εύπορες γειτονιές. Σε κάθε παιδί, δόθηκε η δυνατότητα να επιλέξει μεταξύ του να λάβει άμεσα ένα μικρό χρηματικό ποσό -της τάξεως της 1 λίρας- ή ένα μεγαλύτερο ποσό (10 ή περισσότερες λίρες), αλλά σε χρονικό ορίζοντα 6-12 μηνών. Η προθυμία κάποιου να κάνει υπομονή ώστε να λάβει μεγαλύτερο χρηματικό ποσό λειτούργησε ως «ποσοστό έκπτωσης», δηλαδή ως δείκτης του κατά πόσο ο χρόνος αναμονής μειώνει την αξία των χρημάτων.
Ένα παρορμητικό άτομο μπορεί να προτιμήσει την 1 λίρα τώρα, επειδή αξιολογεί ότι αυτό έχει μεγαλύτερη αξία από το να περιμένει 6 μήνες για ένα μεγαλύτερο ποσό. Επομένως, το «ποσοστό έκπτωσης» αποτελεί ένα μέτρο που δείχνει πόσο παρορμητικός είναι κάποιος.
Τα ερευνητικά αποτελέσματα έδειξαν ότι τα παιδιά που ζουν στις πιο φτωχές περιοχές, ανεξάρτητα από την ηλικία ή την ευφυΐα τους, έδειχναν σημαντικά υψηλότερα ποσοστά προτίμησης στην άμεση λήψη χρημάτων έναντι της αναμονής, συγκριτικά με τους συνομηλίκους τους, που ζούσαν σε πιο εύπορες γειτονιές. Αυτό καταδεικνύει ότι η ανέχεια ήταν ο κύριος παράγοντας που επηρέαζε την επιλογή κάθε παιδιού.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, ο παρορμητισμός δεν είναι παροδικός, αλλά ένα σταθερό χαρακτηριστικό της προσωπικότητας, που συνοδεύει κάποιον καθ΄όλη τη διάρκεια της ζωής του. Αυτό επιβεβαίωσε έρευνα που δημοσιεύθηκε στο Royal Society, η οποία ανέλυσε τον παρορμητισμό περισσότερων από 1.000 ενηλίκων ηλικίας 50 – 90 ετών. Το συμπέρασμα της έρευνας ήταν ότι οι ενήλικες που ζούσαν σε φτωχότερες συνθήκες έδειχναν την ίδια προτίμηση σε πιο άμεσα -αν και μικρότερα- οικονομικά οφέλη, ακριβώς όπως και τα παιδιά της πρώτης μελέτης.
Ένα ακόμη συμπέρασμα ήταν ότι το επάγγελμα ενός ανθρώπου προμήνυε τις επιλογές που θα κάνει. Ειδικότερα, οι ενήλικες που έκαναν πιο τεχνικά επαγγέλματα επέλεγαν να λάβουν μικρότερα χρηματικά ποσά σε άμεσο χρόνο, σε αντίθεση με εκείνους που έκαναν πιο ακαδημαϊκά επαγγέλματα.
Τα νέα ευρήματα εξηγούν σε μεγάλο βαθμό γιατί οι άνθρωποι που ζουν σε πιο φτωχές περιοχές τείνουν να μην είναι τόσο υγιείς όσο εκείνοι που ζουν σε πιο εύπορες γειτονιές. Οι ερευνητές εξέφρασαν τον προβληματισμό τους, καθώς φαίνεται ότι ο παρορμητισμός δεν συνδέεται μόνο με την παχυσαρκία, αλλά και με μια σειρά από άλλες βλαβερές συνήθειες, όπως η χρήση ναρκωτικών, το κάπνισμα και ο τζόγος. Αυτό το στοιχείο του χαρακτήρα φαίνεται να συμβάλλει, επιπλέον, στην δημιουργία εθισμού σε κακές συνήθειες.
Οι ερευνητές κατέληξαν στον ισχυρισμό ότι η μελέτη δίνει ένα επιπλέον στοιχείο στους υπεύθυνους πολιτικών υγείας, σχετικά με το πώς μπορούν να θωρακίσουν την ψυχική και σωματική υγεία των ανθρώπων, ελαχιστοποιώντας την παιδική ανέχεια.
