Οι δύο από τις τρεις χώρες ανήκουν στην Ασία και συγκεκριμένα στην Άπω Ανατολή
Το να μεγαλώνεις ένα παιδί αποτελεί ένα ακριβό… σπορ. Ανεξαρτήτως πού ακριβώς ζεις. Ωστόσο, υπάρχουν κάποιες χώρες, όπου το κόστος είναι δυσβάσταχτο, απορροφώντας ένα μεγάλο μέρος του οικογενειακού προϋπολογισμού.
Σύμφωνα με έρευνα της Jefferies, η Νότια Κορέα αποτελεί την πλέον ακριβή χώρα του πλανήτη για να αναθρέψεις ένα παιδί, από τη στιγμή της γέννησης έως την ηλικία των 18 ετών. Η Κίνα έπεται στη δεύτερη θέση, ενώ στην 3η ακολουθεί η γειτονική μας Ιταλία.
Ας σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη κατάταξη διαμορφώθηκε με βάση το κατά κεφαλήν ΑΕΠ και όχι τους απόλυτους αριθμούς.
Όπως γίνεται σαφές, οι δύο από τις τρεις πιο ακριβές χώρες ανήκουν στην Ασία. Και συγκεκριμένα στην Άπω Ανατολή. Γιατί, όμως, το κόστος ανατροφής ενός παιδιού είναι τόσο αυξημένο στην εν λόγω περιοχή;
Η απάντηση έγκειται στο κόστος εκπαίδευσης. Για παράδειγμα, στην Κίνα, μέχρι πριν λίγα χρόνια, η συντριπτική πλειοψηφία των παιδικών σταθμών ήταν ιδιωτικοί. Αποτέλεσμα ήταν μία οικογένεια να χρειάζεται περισσότερα από 75.000 δολάρια για την ανατροφή ενός παιδιού και ακόμη 22.000 δολάρια αν επιθυμεί να φοιτήσει στο πανεπιστήμιο.
Παρότι τα συγκεκριμένα ποσά ενδεχομένως φαίνονται μικρά σε σχέση με τι ισχύει στη Δύση, στην πράξη είναι αρκετά υψηλά και επιβαρύνουν σημαντικά το οικογενειακό πορτοφόλι, αν λάβουμε υπόψη το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Κίνας.
Γι’ αυτόν τον λόγο, εξάλλου, το Πεκίνο ανακοίνωσε πρόσφατα μια ευρεία δέσμη μέτρων για τη μείωση αυτού του κόστους, σε μια προσπάθεια να αντιμετωπίσει το δημογραφικό πρόβλημα, το οποίο αρχίζει να εμφανίζεται και το οποίο απειλεί την οικονομία. Συγκεκριμένα, η κυβέρνηση προχώρησε στην ίδρυση δημόσιων παιδικών σταθμών για παιδιά ηλικίας έως τριών ετών, αλλά και στην παροχή ολοένα και περισσότερων υποτροφιών για παιδιά, τα οποία θέλουν να συνεχίσουν τις σπουδές τους.
Στη Νότια Κορέα, η οποία αποτελεί την πιο ακριβή χώρα για την ανατροφή των παιδιών, αντίστοιχα μέτρα στήριξης εφαρμόζονται από το 2013, με την κυβέρνηση να προσφέρει 200.000 γουόν μηνιαίως σε όσα νοικοκυριά έχουν παιδιά ηλικίας έως πέντε ετών.
